Dag 115 - De laatste dag aan het strand

12 mei 2018 - Malapascua Island, Filipijnen

Vandaag ben ik vroeg uit de veren om de laatste hand te leggen aan het script voor het sollicitatiefilmpje. Het liefst willen we dit zsm achter de rug hebben, dan kunnen we daarna gaan genieten van een heerlijk dagje aan het strand. Om 9 uur gaan we ontbijten en daarna moeten we van kamers wisselen. We moeten namelijk voor onze laatste nacht in Malapascua verhuizen naar een kleinere kamer omdat ons type kamer al volgeboekt was. Het is onhandig dat we niet kunnen blijven, maar geen groot probleem. We reizen morgen terug naar Cebu dus moeten sowieso een beetje onze spullen inpakken. Daarnaast betalen we een stuk minder voor ons nieuwe kleine kamertje, dus kunnen we dat extra geld gebruiken voor wat lekkers! Na een ontbijt bij 'ons' tentje krijgen we te horen dat we gelijk kunnen verhuizen naar onze nieuwe kamer, top!

Eenmaal verhuisd, pakken we alle spullen voor een dagje chillen aan het strand, en voor het filmpje. Marijke staat erop dat ik mijn lange broek en een net shirt aan trek voor het filmpje. Het is al warm, en ik doe het liever niet, maar ze heeft wel gelijk (altijd). Als we alles gepakt hebben bestellen we een lunch om mee te nemen zodat we wat te eten hebben op het strand. We gaan nu een stuk vroeger dan normaal, en op het strand is niet veel te koop, dus gaan we goed voorbereid op pad. De redenen dat we zo vroeg gaan zijn aan de ene kant dat we het dan gehad hebben. Marijke en ik kunnen beiden niet echt lekker rustig zitten als we weten dat dit filmpje nog boven ons hangt dus hebben we het liever achter de rug. Aan de andere kant hopen we dat het 's ochtends nog wat rustiger is op het strand zodat we op ons gemak een mooi plekje uit kunnen zoeken om te filmen.

Vanwege de hitte en de zooi die we allemaal meesjouwen bestellen vragen we of Gadogado ons weer kan brengen, en even later verschijnt hij met een mede motormuis voor het resort, klaar om ons naar North Beach te brengen. Tijdens de rit passeren we al een strand dat helemaal leeg is. Gisteren zat het nog vol dus dit biedt hoop! Maar niks is minder waar als we op North Beach aankomen. Er zijn heel veel mensen en er liggen ook nog eens een stuk of 10 bogen aangemeerd. Hier kunnen we niet rustig filmen, dus besluiten we terug te lopen naar het strand waar we langs zijn gereden. Bepakt en bezakt lopen we door de hitte, zo graag willen we het achter de rug hebben! Eenmaal op het strand is het nog lekker rustig, zoeken we een mooi plekje uit om te filmen, en controleert regisseur Marijke of het shot goed. Dit gaat allemaal goed, tot blijkt dat mijn gezicht deels in schaduwen gehuld is. Hoe dat kan? Het is midden op de dag, dus staat de zon loodrecht naar beneden en dit zorgt voor aparte beelden. Zoiets leer je waarschijnlijk bij filmen 101, maar wij hebben er geen seconde aan gedacht. Beiden chagrijnig omdat we dit hele stuk door de hitte hebben gezwoegt en niet klaar zijn met het filmpje. Gelukkig verdwijnt het nare gevoel als we terug zijn op North Beach, onze spullen hebben gedumpt, naar de zee sprinten, en daar kunnen genieten van de verkoeling. We besluiten om na 4 uur nog een keer te filmen. Hopelijk is het tegen die tijd wat rustiger op het strand en is de zon ver genoeg gezakt.

De rest van de middag vliegt voorbij. We dompelen wat, eten wat, lezen wat, een heerlijke laatste stranddag! Want dat is het... Het besef begint nu pas echt te komen dat we morgen teruggaan naar Cebu, en dat dan eigenlijk onze terugreis is begonnen. Gisteren leek het allemaal nog zo ver weg - "Ah joh, we hebben morgen nog, tijd zat!" - maar nu is daar opeens die laatste dag aan het strand. We proberen er het beste van te maken, en dat lukt ook.

Toch blijft het filmpje kriebelen en proberen we het om half 4 nog een keer. De zon staat nu goed, maar het is gaan waaien. De dagen hiervoor heeft het amper gewaaid, maar nu staat er een hele harde wind waardoor ik bijna niet te verstaan ben op de camera. We zoeken een beschut plekje en gaan daar aan de slag. Na een stuk of 40 takes zijn we er beiden klaar mee. Wij zijn beiden niet snel tevreden en er is bij elke take wel iets: ik zeg een woordje verkeerd, de belichting is toch net niet goed, of de camera staat scheef. Daarnaast lijkt het nog harder te zijn gaan waaien. We houden het nu even voor gezien en gaan verder chillen op het strand.

Een uur later staat de zon weer wat lager, is het een stuk rustiger, en is de wind een beetje gaan liggen. Betere omstandigheden dan dit krijgen we niet, dus gaan! Als extra moed drinken we beiden een glas rum-cola en daarna zoeken we een mooi plekje uit. Eenmaal gevonden, ik ben gestationeerd op een klein bootje, maakt Marijke de Go Pro vast aan de boot en houdt ze haar e-reader naast de Go Pro om de wind tegen te houden en zo mij beter verstaanbaar te maken. Alle omstandigheden zijn goed, dus nu hangt het van mij af. Of het nu komt door de rum, de mooie plek, of de meer relaxte houding, we hebben geen idee maar wonder boven wonder gaat het hele script in één keer goed! Beiden hebben we er niks op aan te merken, uniek! Voor de zekerheid willen we nog een take schieten maar dan komen er vijf hele nieuwsgierige Filipijnse vrouwen aanlopen die met me op de foto willen. Marijke, de regisseur die ze is, wilt dit niet omdat ik er nu 'lekker in zit' en snel nog een keer wilt filmen. Hier heeft ze gelijk in (altijd) dus vragen we of de vrouwen kunnen wachten, maar ze lopen door. De tweede take gaat minder goed, maar de eerste was goed dus laten we het daarbij.

Heel blij dat het gelukt is pakken we de rum erbij en proosten op onze vakantie. Zitten we dan, te genieten van de laatste zonsondergang aan het strand. De dag is iets anders verlopen dan we hadden gehoopt, maar nu we zo heerlijk kijken naar het laatste beetje zonlicht beseffen we eens te meer hoe gelukkig we wel niet zijn en hoe fantastisch we het hebben gehad hier. Lang nadat de zon onder is gegaan wordt het tijd om de spullen te pakken en lopen we terug naar ons hotel. Even lekker douchen, en daarna naar Hippocampus. Bij Hippocampus is het drukker dan normaal. De reden? Een live bandje! Gaan we dit toch nog mee maken. Gelukkig is er nog een tafeltje voor twee vrij en bestellen we weer het gebruikelijke: beiden een rum-cola en voor mij de chicken fajitas (ik ga deze sowieso maken als we weer terug zijn). Marijke besteld de chicken gyros, wat een beetje tegen valt, maar alsnog zitten we weer heerlijk bij Hippocampus. De avond gaat weer snel voorbij, en na een paar drankjes gaan we terug naar ons hotel. We hebben het heerlijk gehad hier en Malapascua is een geweldige locatie om onze vakantie te eindigen!

2 Reacties

  1. Marijke:
    16 mei 2018
    Wat een geweldig idee, die film! Ik ben benieuwd naar het resultaat, op twee manieren!
  2. Marijke:
    16 mei 2018
    Wat een geweldig idee die film. Ik ben benieuwd naar het resultaat, op de twee manieren!