Dag 21 - Shit happens...

7 februari 2018 - Koh Tao, Thailand

Om 2 uur schrik ik wakker, en heb last van mijn maag. Wat volgt is niet heel mooi en zal de details besparen, maar ik kan wel vertellen dat ik tot 7 uur constant gewisseld ben van plaats tussen het bed en de toilet. Dit heb ik allemaal te danken aan het eten van het restaurant van het resort, waarmee we de volgende keer dus op gaan passen. Marijke heeft dankzij mijn nachtelijke escapades ook niet heel goed geslapen dus starten we al met een achterstand aan onze cursus. Omdat we toch snel wat moeten eten ontbijten we bij het resort en halen een lichte maaltijd, Marijke porridge en ik wat muesli met fruit en yoghurt. Als we daarna om 8 uur onze spullen pakken (wetsuit, buoyancy control device (BCD), regulators, duikbril en flippers) voel ik me al iets beter. Daarna stappen we allemaal, Alex, Jamie (de assistente van Alex en Dive Master in training), Loan, Lorelei, Luke, Marijke en ik, achterin de pick-up truck en rijden we naar het zwembad van Ban’s Diving Resort, waar we tot 2,60 meter kunnen duiken.

Eerst leren we over de tank en hoe we deze moeten controleren, daarna over het omdoen van onze duikfles om onze BCD (buoyancy controlling device), het aanbrengen van de regulator (het mondstuk) en hoe de onderdelen werken, en vervolgens hoe we het vest om moeten doen en af moeten stellen. Dit gaat allemaal best goed en snel, we zijn allemaal goede leerlingen. Dan kunnen we eindelijk het water in! Eerst gaan we op 1,5 meter diepte wat skills oefenen, wat bij Marijke en mij heel goed gaat en bij de anderen wat minder. Daarna zijn we klaar om naar het diepere gedeelte te gaan en daar nog wat skills uit te voeren. Ook dit gaat bij Marijke en mij uitstekend, en we voeren alles zonder moeite uit. Als we daarna uit het zwembad gaan en onze spullen pakken begint het te regenen. Ondertussen is het al half 2 en hebben we allemaal ontzettend veel honger.

Teruggekomen bij het hotel ruimen we onze spullen op en gaan Marijke en ik ons ff opfrissen in onze bungalow. Als we ff gedoucht hebben begint bij mij de korte nacht zijn tol te eisen. Ik ben de hele ochtend bezig geweest en ben in de flow meegenomen, en dat ging allemaal goed. Alleen nu we even een momentje van rust hebben komt de vermoeidheid keihard aan. Ik heb hoofdpijn, voel me duizelig en ook een beetje misselijk. Toch denk ik dat het deels komt doordat we honger hebben. We meeten de rest in het restaurant van het resort en ik eet een panini, lekker en veilig. Daarna gaan we met Alex onze antwoorden van hoofdstuk 1, 2 en 3 door nemen en daarna een toets maken. Ook hier blijkt dat wij het allemaal goed kennen en gaat de cursus ons tot nu toe best goed af.

Vervolgens nemen afscheid van onze medestudenten. Omdat zij de halve cursus volgen hoeven zijn hoofdstuk 4 en 5 niet te kennen, dus gaan wij met ons tweetjes de video’s van de laatste hoofdstukken kijken. Hoofdstuk 4 is wel interessant maar ik kan m’n aandacht er nauwelijks bij houden. Na een halfuur komt Alex bij ons kijken om te checken of we nog wakker zijn. Ik geef aan dat ik me erg beroerd voel, dat ik vanaf 2 uur al wakker ben en het grootste deel van de nacht op de toilet heb doorgebracht. Hierop antwoord Alex, heel droog en erg toepasselijk “Oh shit” waarna Marijke helemaal stuk gaat om de woordgrap. Ik kan er ook om lachen en Alex geeft aan dat het genoeg is voor vandaag en dat hij liever heeft dat ik nu ga uitrusten en morgen mee kan duiken. Ik krijg een zakje met ‘electrolytes’ van hem wat ik moet vermengen met water en vervolgens helemaal op moet drinken. We gaan naar onze bungalow en daar stort ik helemaal in. Ik ga op bed liggen en probeer wat te slapen en kom er niet meer uit tot de volgende ochtend. Ondertussen gaat Marijke wat boodschapjes doen, de buurt verkennen, daarna op het strand chillen en naar de ondergaande zon kijken. Om 20 uur is ze ook terug, en om half 10 doet ze het licht uit en gaan we allebei slapen. Hopelijk zijn we de volgende ochtend allebei fit want we moeten al om 06:50 uur verzamelen – want we gaan duiken in de zee!!!

Foto’s

3 Reacties

  1. Lieneke:
    12 februari 2018
    "Oh shit" indeed... Vervelend Stijn! Gelukkig dat het 'maar' een nachtje duurde en je er daarna weer vanaf was.Ik ga gauw verder lezen bij de volgende blog!
  2. Marian van Driel:
    12 februari 2018
    Oei!! Vervelend Stijn, de wc als je grootste vriend!
    Hopelijk blijft het hier bij.
  3. Senja:
    13 februari 2018
    Balen schat, maar gelukkig niet zo heftig dat je dagen ziek bent!