Dag 22 – De eerste keer duiken in de zee!!

Om 10 over 6 gaat de wekker en we worden beiden uitgerust wakker. Ik voel me ook weer helemaal fris en ben klaar voor vandaag. We smeren ons in met zonnebrand en gaan daarna naar het restaurant voor een divers breakfast wat we de avond ervoor hebben gereserveerd. We krijgen een chemisch sapje, een tosti, en vers fruit. Dit helpt ons op weg. Daarna pakken we onze spullen van de dag ervoor en gaan we achterin de truck zitten, onderweg naar Ban’s Diving Resort. Wij hebben er ontzettend veel zin in, maar de Franse dames zijn erg zenuwachtig en vertellen ons dat ze de nacht van te voren nauwelijks hebben geslapen. Alex vertelt ze dat ze de eerste duik heel geconcentreerd zullen zijn, maar “they’re gonna love it”. De tweede duik zullen ze waarschijnlijk wat meer kunnen genieten. Eenmaal bij Ban’s resort zien we dat we met ongeveer 20 anderen op een boot zitten. Eenmaal op de boot krijgen we te horen dat we bij Mango Bay gaan duiken, een rustige baai zonder al te veel golven en waar we goed kunnen oefenen.

Onderweg naar Mango Bay krijgen we te horen welke skills we gaan oefenen, wat voor de nodige spanning zorgt bij de Franse dames. Daarna gaan we ons klaar maken en als we bij de baai zijn gaan we voor het eerst van een boot af springen met al onze gear aan. Eerst moeten we bij onze buddy bepaalde checks doen om te controleren of alles goed is en of we in een noodsituatie de BCD af kunnen doen, en vervolgens kunnen we ons klaar maken voor de ‘sprong’, want het is meer een grote stap naar voren zetten van de boot af. BCD aan, flippers aan, duikbril op, regulator in de mond, over de rand staan, linkerhand op je weight belt, rechterhand op je mondstuk en je duikbril, naar voren kijken, eeeennn grote stap naar voren. Voor je het weet lig je in het water en moet je je BCD opblazen, met behulp van je LPI (Low Pressure Inflator), en wachten tot iedereen in het water ligt voordat we onder water kunnen. Ook dit gaat bij iedereen goed.

Daarna gaan we met behulp van een touw naar de bodem. Omdat het lastig kan zijn om gelijk naar de bodem te zakken maken we gebruik van een touw als hulpmiddel. We laten onze BCD leeg lopen, houden het touw vast en gaan naar beneden. Niet lang daarna zijn we allemaal op de bodem, jeej!! Alex is ook helemaal blij want tot nu toe gaat alles goed. We zwemmen naar een rustig plekje en moeten weer wat skills doen. Ook dit verloopt zonder problemen. Daarna gaan we wat rond zwemmen en zien we hoe mooi de onderwaterwereld kan zijn. Het zicht is heel goed, wel 15 tot 20 meter, en we zien prachtige vissen en koraal en genieten optimaal! Het gaat veels te snel want voordat we het weten geeft Alex alweer het teken dat we omhoog moeten. We zwemmen terug naar de boot en iedereen heeft zo ontzettend genoten, we kunnen niet wachten om weer naar beneden te gaan!

Als de boot begint te varen vertelt Alex dat we nu naar de Junkyard gaan, een plek waar ze allerlei spullen in het water hebben gegooid om ervoor te zorgen dat er koraal op gaat groeien. Zo zullen we een auto tegen komen, fitness apparaten, en klimrekken. Ook zijn er toiletpotten onder water, al zegt Alex dat ik er daar waarschijnlijk al genoeg van heb gezien, godverdomme ;p Marijke houdt het niet meer en gaat helemaal stuk, en ikzelf moet er ook om lachen. Daarna maken we ons klaar om naar beneden te gaan. Vanaf het klaarmaken van de BCD tot het leeg laten lopen van de BCD om onderwater te gaan verloopt alles uitstekend. We gaan zonder moeite kopje onder en zijn alweer snel op de bodem. Dit lijkt wel iets dieper te zijn dan in Mango Bay. Ook is het zicht iets minder, 10 tot 15 meter, en er is minder koraal, maar dat mag de pret niet drukken. Ook hier voelt het heerlijk om onder water te zwemmen en genieten we van de verschillende vissen. Hier zien we voor het eerst een puffer fish! Daarnaast is het ook vet om tussen al die apparaten te zwemmen. Als we langs de toiletten komen begint Alex te wijzen, kijkt naar mij, en begint zijn schouders op te halen, wat duikerstaal is voor lachen ;p Tijdens deze duik hebben Marijke en ik ook wat meer interactie. We zijn meer bezig met verschillende vissen aan te wijzen, geven signalen aan en elkaar en doen een dansje van blijdschap als we een mooie vis hebben gespot. Tegen het eind van de duik wilt Alex dat we allemaal op onze knieën gaan zitten voor we weer omhoog gaan om een soort van ‘emergency ascend’ te oefenen voor als je buddy zonder lucht zit. Als we op onze knieën zitten zien we Lorelei opeens heel rustig opstijgen. Wij snappen het niet en blijven rustig zitten. Alex zwemt erachter aan en ondertussen stijgt Loan ook op, wat gebeurt hier? Alex krijgt beide dames weer naar beneden en probeert Lorelei te kalmeren, blijkbaar kreeg ze een paniekaanval. Daarna gaan we allemaal door middel van de ‘emergency ascend’ omhoog, wat inhoudt dat je gebruik maakt van je buddy’s secundaire luchtmasker en als je boven water komt je je eigen BCD op blaast. Ook dit gaat allemaal goed.

Als we weer aan boord van de boot zijn kijken we terug op deze duiken en zijn we beiden ontzettend blij dat we nog twee duiken in het vooruitzicht hebben. Ook Alex is zichtbaar opgelucht, maar baalt stiekem toch een klein beetje want alles verliep uitstekend, tot het einde van de tweede duik. Het blijkt dat Lorelei in paniek raakte omdat ze even niemand zag, wat heel raar is omdat we allemaal in een kringetje op de grond zaten. Luke, Jamie, Marijke en ik zaten ook op onze knieën te kijken naar het schouwspel en snapten er niks van. Het zag er eigenlijk best komisch uit, en gelukkig is alles goed gegaan en kon iedereen er achteraf om lachen.

Bij terugkomst nemen we allemaal even een korte pauze voor Marijke en ik beginnen aan het laatste hoofdstuk, wat we de vorige dag niet af hebben kunnen maken. We gaan lunchen bij YinYang, wat ontzettend lekker is! Na de lunch beginnen we aan hoofdstuk 5 waarin het gebruik van een kompas wordt uitgelegd, wat allemaal best eenvoudig is. Daarna nemen we hoofdstukken 4 en 5 door met Alex en vervolgens mogen we ons ‘final exam’ wat bestaat uit 50 vragen gaan maken, spannend! Al snel blijkt het niet zo spannend, want ook deze vragen zijn allemaal redelijk eenvoudig als je een beetje hebt opgelet. Als we gaan nakijken met Alex blijkt dat Marijke 46 vragen goed heeft en ik 47, dus we hebben het allebei gehaald!! Nu resten ons nog twee duiken en dan hebben we officieel ons PADI binnen!

We spreken met Alex en onze medestudenten af om nog een drankje te doen in het centrum. Even snel opfrissen en daarna nemen we de shuttle service van het hotel naar het centrum. We spreken af bij de Fishbowl, een bar/ restaurant aan het strand bij Ban’s Diving Resort. Bij aankomst zitten Loan, Sarah (het meisje dat ons overtuigde om voor Assave te kiezen en het vriendinnetje van) en Alex al aan het bier, dus bestellen wij ook snel twee Leo’s en joinen ze. We praten over van alles en nog wat, de twee duiken, een duik van Alex en Sarah een paar weken geleden (Alex laat een filmpje zien van een prachtige ‘deep sea dive’ plek), over hoe Alex en Sarah elkaar hebben leren kennen, waar wij nog naartoe gaan, waar we nog moeten duiken, etc. De tijd vliegt weer voorbij en voor we het weten is het al half 8. Alex en Sarah hebben nog een verjaardag dus gaan er vandoor en wij gaan met Loan wat eten bij de 995 Roasted Duck, ‘the place to eat’ volgens Loan, Sarah en Alex. Dat moeten we proberen dus gaan we daar naar toe.

Helaas zien we bij aankomst dat ze gesloten zijn, shit! Om de hoek zit Su Chili, wat ook goed schijnt te zijn. Helemaal prima. Loan bestelt een curry (little spicy), Marijke een wok met gamba’s (saai), en ik spicy fried noodles. De ober vraagt: “You want spicy?”, en ik denk: “Fuck it, yes!”. Gaan het gewoon proberen, eens kijken hoe het gaat. Loan krijgt als eerste haar gerecht en gaat helemaal kapot, terwijl zij om  ‘little spicy’ had gevraagd, oeps. Dit zorgt ervoor dat ik mijn verwachtingsmanagement aanpas. Dan komt het, en godgloeiende het is pittig! Al na één hap staan mijn lippen, mijn gehemelte, zelfs mijn tanden (ik wist niet dat het kon), mijn hele mond stond in de fik! Pff ik begin te zweten, en mijn neus is in één keer open. Maar ik laat me niet kennen, hup volgende hap. De pittigheid neemt iets af, en dan proef ik het gerecht wat ook weer erg lekker is. Ik krijg het gerecht voor driekwart op voordat ik genoeg heb, deels door de pittigheid maar ook omdat ik vol zit en tegen mijn wil in het gerecht verder zit te eten. Het is mooi zo, en ben blij dat ik het meegemaakt heb. Volgende keer ben ik erop voorbereid, en ga ik ’s middags zo’n gerecht eten, dan ben ik voor de rest van de dag verzadigd.

Na het eten nemen we afscheid van Loan en lopen Marijke en ik via het strand terug richting de Fishbowl. Heel veel zin in een drankje hebben we alleen niet echt meer want het is ‘al’ half 10 en de volgende ochtend gaat de wekker weer om 10 over 6. Voorbij de Fishbowl lopen we terug naar de hoofdstraat waar de auto’s rijden in de hoop een taxi te vinden die ons naar het resort kan brengen. Ondertussen lopen we in de richting van het resort, en we lopen, en we lopen, en we lopen… We komen geen taxi tegen L Wel taxi’s die de andere kant op gaan, richting het centrum, maar die kunnen ons niet helpen. Als we over de helft zijn beseffen we ons dat we net zo goed door kunnen lopen en na een uur wandelen zijn we thuis. Het was gelukkig niet heel erg, want het is nog steeds aangenaam buiten en de wandeling op zich is geen ramp, maar wat wij in een uur hebben gedaan zou een taxi 5 minuten hebben gekost. Ach ja… We zijn thuis, en moe dus vallen snel in slaap, morgen is het weer vroeg dag!