Dag 45 - The Temple of the Sea en een gigantisch scheepswrak

Wat hebben wij heerlijk geslapen! We worden zo lekker uitgerust wakker, heel fijn! Onze nieuwe kamer bevalt ons goed en we zijn blij dat we hier een nacht extra geboekt hebben. Na het ontbijt gaan we weer naar Angel Divers en krijgen we van Adrien te horen dat we naar de mooiste duiklocatie van de Perhentians gaan, namelijk naar Tangkor Laut (The Temple of the Sea). Het ligt ver buiten de kust, op een halfuur varen. Wel heel vet want dat betekent dat we op open zee gaan duiken. Vandaag gaat een Zweeds stel met ons mee en zij hebben ook hun padi op Koh Tao gehaald. Verder komt er niet veel uit ze en kletsen we met Adrien en Josh, die wel mee vaart maar met iemand anders gaat duiken. Verder is onze gear weer klaar dus kunnen we gaan! 

Na een halfuur varen komen we bij onze duiklocatie en zien we een grote rots die uit de zee steekt. We duikelen weer achterover de zee in en als we met z'n 5en (Adrien, Freya, Hjalmar, Marijke en ik) bij elkaar zijn gaan we naar beneden. Eenmaal onderwater zien we dat ook hier het zicht goed is, al kunnen we de bodem nog niet zien. Als we een paar meter gedaald zijn zien we de bodem wat bestaat uit heel veel mooi gekleurd koraal en duizenden vissen! Het is zo ontzettend mooi, by far de mooiste duiklocatie waar we tot nu toe gedoken hebben. Tijdens het duiken zien we heel veel anemonen, tropische vissen, twee zeealen, en een geel met blauwe stippen gekleurde rog. We balen zo erg als we weer naar boven moeten, maar het is niet anders. 

Eenmaal aan de oppervlakte merken we dat de golven wat hoger zijn en het moeilijker is om aan boord van de speedboot te klimmen. Ook de terugreis is een stuk heftiger, en ik denk dat als de Koreaanse vrouw van eergisteren in deze boot zou zitten ze niet stil te krijgen zou zijn. Marijke en ik vinden het wel leuk en proberen er het beste van te maken. Iets na 11en zijn we terug op het strand en we spreken om half 1 met Adrien af om te beginnen aan de tweede en laatste duik. Als lunch halen we weer fried chicken noodles bij The Rock en praten we na over de duik en vertelt Adrien dat we tot 21.1 meter diepte hebben gedoken, een nieuw record voor ons! Zou de tweede duik nog vetter en mooier kunnen zijn? 

Om half 1 krijgen we te horen dat we naar een groot scheepswrak gaan wat ook in de open zee ligt, ook op ongeveer een halfuur varen. Eenmaal op locatie is het weer wat rustiger geworden en valt het mee hoe hoog de golven zijn. We zijn weer met z'n 5en en gaan onderwater. Hier wordt meteen duidelijk dat we niet zoveel kunnen zien als bij de vorige duiken. We kunnen zelfs heel weinig zien, het zicht is maar 2 meter. Het water is heel troebel maar ook hier moet je kunnen duiken. Hoe dieper we komen hoe duidelijker de contouren van het wrak worden. Het is allemaal lastig te zien, maar onder leiding van Adrien zwemmen we in een rijtje achter hem aan en zwemmen op sommige plekken onder of door het wrak. Heel vet om te doen maar achteraf dachten wij ook wel dat het een beetje onverantwoord was omdat we te weinig ervaring hebben. Toch was het heel gaaf om te zien en mee te maken om op open zee bij zo'n gigantisch wrak te duiken. Ook zwommen er duizenden vissen, en waarschijnlijk ook haaien al hebben we die niet gezien.

Als we weer bovenwater komen is het jammer dat onze duiken er weer op zitten en nemen we onszelf voor om alvast een volgende mooie duiklocatie uit te zoeken (tot op heden nog niet gedaan ;p). Terug op het strand gaan we wat drinken bij Bubu Villa. Dit is een erg luxe resort maar we moeten wat beslissingen gaan nemen voor de volgende reis dus willen we wat onderzoek doen op internet. Bubu Villa is de enige locatie op Long Beach met WiFi dus gaan we daar wat drinken. We komen erachter dat we naar de Cameron Highlands kunnen reizen met de bus, maar dat er veel bussen om 8 uur ‘s ochtends vertrekken vanuit Kuala Besut. De eerste boot naar Kuala Besut vertrekt om 8 uur dus helaas zijn die bussen geen optie voor ons. We gaan bij ons hotel informeren wat er te regelen valt. Hier wordt verteld dat we ze een minivan kunnen regelen die om 10 uur vertrekt naar de Cameron Highlands, wat perfect is! We boeken de bus en gaan daarna weer wat drinken bij onze bar. 

Als de zon weer plaatsgemaakt heeft voor de maan besluiten wij naar de andere kant van het eiland te gaan om daar een hapje te eten. Op Coral Beach aangekomen zien we een tentje, Cafe Amelia, waar ze allerlei verschillende soorten vis aanbieden. Dit wordt vervolgens gebakken op een gigantische bbq. Het ziet er leuk en gezellig uit dus wij zijn overtuigd. We bestellen allebei een stuk vis en gaan op het strand wachten. Daar kijken we naar de zee en zien dat het in Kuala Besut hard aan het onweren is. De ene flits na de andere is te zien, en wij hebben eersterangs plekken. We genieten met volle teugen en zijn bang dat we toch een dag te vroeg vertrekken van de Perhentians. Dan komt ons eten en wordt dit gevoel alleen maar bevestigd. Wat een heerlijke maaltijd! Naast een groot stuk Dorade vis (ik denk 400 gram) hebben we een salade, aardappeltjes, wat gebakken groenten en een stukje bananen cake gekregen. Dit grapje kost in totaal 20 ringgit per persoon, 4 euro!! Wow wat lekker!

Met een volle buik gaan we terug naar Long Beach om te kijken of daar nog wat mensen zitten die een drankje willen doen. Helaas zien we geen bekenden dus besluiten we maar naar huis te gaan want de volgende dag hebben we een lange reis voor de boeg. We liggen op onze kamer en zien allebei er zo erg tegenop dat we in moeten pakken en deze plek moeten verlaten. Helaas is het niet anders. Het gaat moeizaam maar we krijgen allebei onze tas ingepakt. Daarna vallen we gelukkig snel in slaap, want de volgende dag moeten we om 8 uur op de boot zijn. Van waar de boot vertrekt is nog niet bekend, of vanaf Long Beach of vanaf Coral Beach. Wij duimen voor Long Beach want dan hoeven we niet meer door de jungle te zwoegen met onze backpacks. Ach, we kunnen er toch niks aan veranderen dus we zien het morgen wel, trusten!