Dag 100 – Tour A in El Nido!

27 april 2018 - El Nido, Filipijnen

Yeah, eiland hoppen in de Filipijnen, daar gaan we dan! Na een ontbijtje met pannenkoeken zitten we om 9 uur klaar bij de receptie om opgehaald te worden. Niet veel later worden we door iemand opgehaald die ons naar het strand brengt. Ook zien we dat er een ander stel dat ook bij La Soledad verblijft met ons mee gaat, zij gaan ook tour A doen, gezellig! Het is een Brits stel, Joe en Danielle, en ze zijn voor drie weken op vakantie in de Filipijnen. Hiervoor waren ze op Borocay en daar was het een stuk rustiger dan ze hadden verwacht, wat hoogstwaarschijnlijk door de sluiting van het eiland komt. We hebben het best gezellig met z’n vieren en lopen rustig naar het strand. Daar aangekomen moeten we een halfuurtje wachten voor we de boot op kunnen. Eenmaal op de boot worden we vergezeld door nog 13 andere mensen die ook tour A hebben geboekt. Onder hen bevindt zich Alan (of Alec), ook een Brit en hij vertelt dat hij al meer dan een jaar van huis is en de meeste tijd in Australië heeft doorgebracht. Zo hebben we het best gezellig met z’n vijven.

Na lang wachten vertrekt de boot dan eindelijk en stelt de crew zich voor. Blijkbaar hebben we het genot om onder captain Jack Sparrow te mogen varen. Een blik op de kapitein zegt ons dat dit best zou kunnen kloppen, hij ziet er namelijk uit alsof hij al een paar druppels rum achter de kiezen heeft ;p Ondertussen wordt ons verteld waar we allemaal naartoe gaan: allereerst gaan we naar de small lagoon, daarna de secret lagoon, lunch op het eiland van Shimizu, daarna door naar de Big Lagoon en eindigen op 7 Commando Beach. Lunch, snorkel gear en drinkwater zijn allemaal inbegrepen. Het weer is heerlijk dus we hebben er heel veel zin in!

Het is ongeveer een half uur varen maar daarna komen we aan bij de small lagoon. Hier liggen al tientallen boten en daardoor wordt aangeraden om een kayak te huren om naar de small lagoon te varen, het is namelijk niet mogelijk om daar dichtbij aan te meren. Daarnaast is het best ver om te zwemmen. Wij geloven captain Sparrow op z’n woord en besluiten een kayak te huren. Met behulp van de kayak zijn we zo in de small lagoon, maar voor we naar binnen gaan duiken we nog even het water in omdat het water zo ongelooflijk helder is en het helemaal niet diep lijkt te zijn. We springen omstebeurt uit de kayak om even lekker een stukje te zwemmen, te genieten van het mooie koraal, en af te koelen. Als ik in het water een beetje aan het rondzwemmen ben voel ik opeens iets bij mijn voeten en wat blijkt, een klein wit visje is mij aan het aanvallen! Blijkbaar ben ik in zijn territorium gekomen en daar is deze kleine macho niet van gediend. Ik verontschuldig me en maak me uit de voeten maar vind het ook wel ergens heel schattig dat dit kleine beestje mij, een jongen van 28 en ruim 90 kilo, zomaar aanvalt.

Terug in de kayak gaan we op zoek naar de small lagoon en moeten door een klein gaatje varen om werkelijk in de lagoon te komen. Dit valt nog niet mee omdat er van beide kanten meerdere kayaks door het gat willen, wat niet past en iedereen één voor één erdoorheen moet varen. Eenmaal in de lagoon is het wel heel mooi om te zien! Gigantisch hoge karstrotsen met groene planten tegenover de knalblauwe zee maakt het tot een schitterende plek. Het enige jammere is de grote hoeveelheid toeristen, maar dit hadden we ook wel verwacht aangezien overal in El Nido deze tours worden aangeboden. We varen hier een halfuurtje rond en dompelen nog wat in het water maar gaan daarna terug naar de boot. Terug op de boot zien we een Australisch stel van in de 40 zitten, Dennis en Rachel, die de eerste biertjes van de dag voor zich nemen. Ze zijn erg gezellig en hadden geen behoefte om een kayak te huren maar zijn lekker op de boot gebleven om te genieten van de zon.

Niet veel later is iedereen aan boord en gaan we door naar de volgende locatie, de secret lagoon! We zijn benieuwd en hopen, omdat het een secret lagoon is, dat het daar iets rustiger is. Helaas is niks minder waar en liggen er weer een stuk of 10 boten voor de lagoon. Ditmaal geloven we wel dat we de lagoon zonder kayak kunnen bereiken dus springen we het water in en zwemmen richting de lagoon. Daar aangekomen blijkt dat dit helemaal niet de secret lagoon is, maar dat deze verstopt is. We kijken even rond om te zien waar het dan kan zijn; ligt het iets verder op het strand, of misschien achter de rotsen, of achter de enorme rij mensen die ergens voor staan te wachten…? Je raad het nooit maar blijkbaar bevindt de lagoon zich achter de rij mensen, en dus sluiten we achteraan. We worden vergezeld door het Australische stel en ook zij gaan helemaal stuk: “Oi so this is the secret lagoon, not a big secret if there is a line right?” We kunnen het wel goed met ze vinden en staan een kwartier of zo met ze te kletsen voor we door de kleine opening kunnen en in de secret lagoon staan. Het is een hele kleine lagoon die helaas iets van zijn charme heeft verloren door het lange wachten en de vele mensen die er al voor ons zijn geweest. Jammer, maar tijd voor de volgende locatie!

Een halfuur later zijn we onderweg naar het eiland van Shimizu. Captain Sparrow vertelt dat we eerst even kunnen gaan snorkelen en dat zijn crew ondertussen aan de slag gaat met de lunch. We krijgen een masker en een snorkel en duiken snel de zee in. Al snel zien we prachtig gekleurd koraal opdoemen en heel veel verschillende vissen. Het is hier maximaal 3 meter diep en het zicht is fantastisch! Eigenlijk is dit het mooiste koraal wat we tot nu toe hebben gezien, en dan nemen we alle duiken mee. Het is zo ontzettend kleurrijk en de vele vissen maakt dit tot een idyllische plek om te duiken. We beginnen te begrijpen waarom de Filipijnen bekend staan om dè plek om te duiken; dit is schitterend! De tijd vliegt voorbij en er wordt aan alle kanten naar ons geroepen dat de lunch klaar is. We haasten ons naar het strand en daar zien we een lekkere lunch met vers fruit, vis, varkensvlees, rijst en gegrilde aubergines. Allemaal erg lekker!

Daarna gaan we door naar de Big Lagoon, en het is maar goed ook dat deze groot is want er liggen ontzettend veel boten. Ook hier krijgen we weer de optie om een kayak te huren maar Marijke en ik besluiten om weer lekker te gaan zwemmen. Dit blijkt een goede keuze want na een paar honderd meter zwemmen wordt het erg ondiep en kunnen we het grootste gedeelte lopen. De Big Lagoon is ook weer erg mooi en we genieten van het mooie uitzicht hier. Daarna worden we moe van al het zwemmen en gaan we terug naar de boot. Als we daar zijn krijgt Marijke het idee om ons zwemvest aan te trekken en lekker in de zee te dobberen, prima idee! Zo gezegd zo gedaan en de rest van de tijd bij de Big Lagoon liggen we heerlijk in het water te dobberen, en springen we omstebeurt van de boot als de kinderen die we toch wel blijven.

Dan is het alweer tijd voor de laatste locatie, maar ook een erg mooie chill plek. Het 7 Commando Beach ligt op een plek waar je mooi de zonsondergang kunt zien en dus zoeken we een plek op chille strandstoelen bij de beach bar. Als ik me aan het installeren ben gaat Marijke twee koude San Miguel Lights halen. Niet veel later komt ze terug met twee biertjes en pakt ze snel haar camera: “Ze hebben de schattigste kleine witte floof ooit!!” Ze rent terug naar de bar en als ze terugkomt laat ze een foto zien van een hele schattige wollige pup. Als ik me na een kwartier een keer omdraai zie ik dat er nog steeds een groep mensen om het hondje heen staat, een slimme trekpleister van de eigenaar van de bar. Wanneer ook ik even ga kijken bij het hondje blijkt de hond het allemaal wel prima te vinden en laat zich door iedereen aaien, super chill beest! Naast de stoelen waar we zitten is een grote schommel gemaakt wat voor veel kijkplezier zorgt. Nerveuze jongens en meisjes weten niet precies hoe ze op de schommel moeten komen want ze moeten tot halverwege een boom klimmen en daarna, met één voet in de schommel, een sprong in het niets wagen. Na een paar geslaagde pogingen te hebben gezien weet Marijke genoeg: “Ik wil ook!” Dus gaat ze snel naar de boom toe, trekt het net van de schommel over zich heen en maakt een zitvlak voor zichzelf. Als ze daar eenmaal staat komt de twijfel: “Het is toch best hoog.” Gelukkig laat ze zich hierdoor niet tegenhouden en springt ze vol overtuiging van de boom af en zwiert ze over het strand heen. Ondertussen heb ik de rol van “Instagram husband” ingenomen en probeer het allemaal vast te leggen. De rest van de tijd op het strand kijken we naar nog meer mensen die van de schommel af gaan en genieten we van koude San Miguel bij een ondergaande zon.

Niet veel later worden we naar de boot geroepen en is het tijd voor de laatste tocht: terug naar El Nido. Na een kwartiertje varen komen we aan en bedanken de crew en Captain Sparrow voor de chille dag. We lopen met Joe, Danielle, en Alec richting ons hotel en spreken af om wat te gaan drinken met z’n allen later op de avond, leuk plan! Tegen 17 uur zijn we terug bij La Soledad en gaan we even op bed liggen want we zijn best uitgeput na een dag vol zwemmen en mooie stranden zien. We chillen thuis tot 19 uur en maken ons dan klaar voor het diner: terug naar Altrov’é, omdat het kan! Voordat we daar naartoe gaan vragen we bij de receptie of het nog gelukt is om boot tickets te boeken naar Coron voor morgen. Helaas is dit niet gelukt, blijkbaar gaat één van de twee fast ferries naar Coron niet vanwege een inspectie, en de ander zit helemaal vol. We krijgen te horen dat we bij een hostel, Amos, alsnog kunnen proberen een ticket te boeken: “Als er nog ergens tickets zijn kan je ze daar kopen.” Amos hostel ligt op 1,5 kilometer lopen. Beiden hebben we nog niet echt honger dus maken we ons op voor een lange wandeling. Gelukkig is het al donker want in de volle zon hadden we dit nooit gedaan. Hierdoor is de wandeling best te doen. Eenmaal bij Amos krijgen we te horen dat de ferry inderdaad vol zit maar dat we een dag later wel mee kunnen. We krijgen de keuze tussen de ferry van 6 uur of om 8u20. We hebben vernomen dat de ferry van 8u20 niet heel fijn is dus besluiten, tegen alle logica in, om de ferry van 6 uur ’s ochtends te nemen. De ticket verkopen gaat het regelen en zal morgen de tickets bij ons hotel afleveren, super geregeld! Blij met de boeking beginnen we aan onze wandeling terug naar El Nido, op naar Altrov’é!

Eenmaal bij het restaurant zien we een grote rij staan en denken we dat het wel eens een uur zou kunnen duren voor we een tafeltje hebben. Gelukkig zijn we goed voorbereid en staan we met een koude San Miguel Light in onze hand de tijd te doden. Uiteindelijk duurt het ruim een uur voor we aan tafel kunnen, maar het is het waard! Wat een heerlijke pizza’s maken ze daar, we hebben weer zitten smullen! Na de pizza’s is het al half 10 en zijn we beiden uitgeput. We lopen langs het tentje waar we met de drie Britten hebben afgesproken maar zij zijn er niet. Beiden vermoeid door de dag en de volle buiken besluiten we terug te gaan naar La Soledad waar ik Joe een berichtje stuur dat we vanavond overslaan maar morgen graag een drankje doen. Hij reageert dat hij en Danielle ook kapot zijn dus dat ze vanavond ook niks meer gaan doen, begrijpelijk. Het was vermoeiend, maar wat hebben we een ontzettend leuke dag gehad!

Foto’s