Dag 105 - Deel twee van de expeditie (Robinson)

Het uitzicht vanuit ons tentje is echt onbeschrijfelijk mooi en we liggen een tijd uit het tentje naar het strand te kijken. Prachtig! Maar dan komt de bemanning in beweging en beginnen zij het tentje van Dennis en Rachel af te breken en besluiten wij ook maar te helpen door onze eigen tent af te breken en in te pakken. Rond een uur of half zeven zitten we met zijn allen aan de pannenkoeken op het strand. De temperatuur is nu nog heerlijk en de sfeer is gemoedelijk.

Een klein uurtje later vertrekt onze boot richting onze eerste bestemming. Dit is ruim twee uur varen, dus we maken het ons gemakkelijk op de boot. Deze keer duurt het zeker tot na 10 uur voordat het eerste biertje wordt geopend.

Onze eerste locatie is "Skeleton wreck", waar een Japans schip is gezonken ten tijde van de tweede wereldoorlog. Het schip is (schatten we) zo'n 120 meter lang en een gedeelte van het achtersteven ligt in vrij ondiep water, waardoor we het kunnen zien tijdens het snorkelen. Echt zo ontzettend vet!! Er zwemmen ook allemaal vrolijke en kleurrijke visjes, die op je af komen omdat ze denken dat je ze wat te eten komt brengen! Zo gezellig. We vermaken ons hier een flinke tijd en laden dan weer in om naar de tweede locatie van de dag te gaan. De tweede locatie is een schattig klein baaitje genaamd "Benul beach", waar we gaan lunchen. Stijn en ik worden op het strand vriendjes met een hond, die Stijn "dropje" doopt omdat hij zwart is. Dropje is gek op Stijn en na het speelkwartier wil ze hem niet meer met rust laten. Elke keer als hij ergens gaat zitten met zijn boek, komt dropje eraan gerend om hem te likken en te knuffelen. Heel lief! Maar niet handig als je even rustig wil lezen. Dan komt er een tweede boot met mensen aan en heeft dropje geen aandacht meer voor ons. Nieuwe mensen zijn altijd leuker! Blaffend rent ze op de mensen af. Ondertussen worden wij door de bemanning geroepen dat de "lunch" klaar is - het is op dat moment elf uur. De lunch is hetzelfde als gisteren en is heerlijk! Deze keer hebben ze een hele grote vis gevangen, ik denk dat hij wel een halve meter lang was. Daarna nemen we afscheid van deze mooie plek en zijn bewaker en gaan we door naar de toeristische trekpleisters van Coron: twin lake, barracuda lake en Kayangan lake.

Twin lake is de eerste stop. Dit zijn twee vrijwel identieke lagunes die verbonden zijn door een smal tunneltje waar je onderdoor kunt zwemmen of overheen kunt klimmen. Stijn zwemt er onderdoor en ik klim er overheen, allebei leuk om te doen. Het water is in beide lagunes ontzettend helder en met onze snorkels en duikbrillen kunnen we veel zien onderwater. De lagunes zijn op sommige plekken heel erg diep, waardoor je alleen maar donkerblauw ziet. Een beetje eng, vind ik, dus over die stukken zwem ik snel heen! Ik krijg gelijk allerlei visioenen van onderwatermonsters en moet aan die scène van lord of the rings denken als ze de mijnen van Moria proberen binnen te komen en er opeens een verschrikkelijk monster uit het water opduikt. Anyways, het zwemmen in de twin lakes was erg leuk ;-)

De volgende locatie is Barracuda lake, een mooi zoetwatermeer waar we ook weer zijn wezen snorkelen. Waarom het barracuda lake heet, kon de crew ons ook niet vertellen. Er zwemmen hier geen barracudas namelijk. Wel zien Stijn en ik veel kokkels, die tegen de wanden groeien en spotten we meerdere doorzichtige shrimps. Het is leuk om naar de shrimps te kijken, want het zijn hele drukke ventjes. Ze zijn bezig zichzelf, elkaar en de omgeving schoon te maken. Leuk om te zien! Het lichaam is doorzichtig, waardoor je de organen kunt zien zitten, ze zijn ongeveer 10 centimeter lang en de klauwen hebben een soort van tijgerstrepen! Op het moment dat we weggaan bij twin lake, komen er opeens bootladingen toeristen aangevaren. We zijn precies op het goede moment aangekomen en weer weggegaan! Dit gaat eigenlijk de hele dag al zo, heel fijn. Hierdoor kunnen we telkens  in alle rust van de mooie plekjes genieten. Hopelijk is dit bij de volgende locatie ook weer het geval.

Kayangan lake is de locatie waar ik het meest naar heb uitgekeken! Je moet daar een berg op klimmen (365 treden) en dan heb je prachtig uitzicht over de omgeving. Daarna kun je aan de andere kant de berg weer afdalen en zwemmen in een zoetwatermeer. Als we aankomen op de locatie blijkt het helaas al superdruk te zijn, we tellen zo'n 25 boten, maar gelukkig lijkt het op de trap omhoog niet al te druk te zijn. Echter, als we zwetend en hijgend boven aan de trap komen, zien we dat er een rij staat om foto's te maken van het uitzicht! Afgrijselijk. Iedereen wil een selfie op het mooiste plekje en de Aziaten staan hiervoor graag in de rij. Stijn en ik bedanken ervoor, maken een foto van het uitzicht die alsnog heel erg mooi is geworden en dalen de berg af naar het meer. Hier dobberen we lekker rond in onze zwemvesten en vermaken we ons door naar andere toeristen te kijken. Inmiddels is het een uur of drie en zijn we er allemaal wel aan toe om weer terug te gaan naar Coron. Met zijn vijven beklimmen we de berg, dalen we af en dan vertrekt de boot naar de laatste bestemming: Coron.

Eenmaal in Coron nemen we hartelijk afscheid van onze Aussies, bedanken we ze nogmaals voor alles en wisselen we gegevens uit. Daarna lopen Stijn en ik op ons gemak terug naar het hotel, waar tijdens het inchecken blijkt dat ze onze backpacks al naar de kamer hebben gesjouwd. De laatste uurtjes zon brengen we door op het balkon en dan slepen we onze vermoeide lichamen naar Altrov'é voor de laatste keer pizza in de Filipijnen. Het eten is weer heerlijk, we delen een salamipizza en een pizza met sardines, maar zijn zo moe dat we direct na het eten terug wankelen naar het hotel. Hier ploffen we op bed neer en doen we de rest van de avond eigenlijk niets meer.