Dag 109 - Fort San Pedro en de Avengers

Vandaag worden we beiden wakker met honger, en dat is een goed teken! Na het ontbijt pakken we onze spullen en gaan we op pad. We willen namelijk nog wel iets zien van Cebu en het schijnt dat het fort San Pedro een bezoekje waard is. Als we alles hebben vragen we bij de receptie hoe we bij het fort kunnen komen. Blijkbaar moeten we jeepney lijn 21D hebben. Een jeepney is een omgebouwde pick-up truck, overdekt en verlengd met twee banken over de lengte. Hij is compleet open en heeft geen airco, maar wordt veelvuldig gebruikt door locals. Ok, spannend! We lopen naar de weg toe en zien verscheidene jeepneys langskomen maar nog geen 21D. Na vijf minuten wachten komt ie dan eindelijk en gelukkig is er nog plek. We moeten onszelf even dubbelvouwen om in de jeepney te stappen maar na een beetje moeilijk doen zitten we eindelijk. Het was een beetje lastig omdat we veels te groot zijn voor de jeepneys, maar het is wel een grappige ervaring.

Na een kwartier in de jeepney komen we aan bij de kathedraal van Cebu City en dat is ons eindpunt. Vanaf daar is het nog vijf minuten lopen naar het fort. We betalen 8 pesos per persoon, ongeveer 16 eurocent, en lopen een rondje bij de kathedraal. Het is zondagochtend en er is net een dienst begonnen dus besluiten we later terug te komen. Als we naar het fort lopen merken we hoe ongelooflijk warm het vandaag is. Het is nog vroeg, maar de zon is al ontzettend sterk en zorgt ervoor dat we zwetend bij het fort aankomen. Het fort stamt uit de 15e eeuw en ligt er mooi bij, maar is wel erg klein en al snel hebben we het hele fort gezien. We besluiten verder te gaan en gaan op zoek naar nog een bezichtiging, het kruis van Magellan.

Na 10 minuten zwoegen door de hitte komen we aan bij het kruis. We hadden al op internet gelezen dat er veel armoede heerst in deze buurten maar tijdens onze wandeling hebben we dit zelf ondervonden. Onderweg hebben we tientallen zwervers in de schaduw zien liggen wat heel erg wennen is omdat we deze nauwelijks zijn tegengekomen in Thailand, Maleisië en Vietnam. Als we het plein met het kruis op lopen komen er gelijk allemaal kleine kindjes op ons af gerend en ze houden allemaal hun handje op. Marijke denkt dat ze ons komen begroeten en zwaait terug, maar al snel blijkt dat ze geld willen hebben. We vinden het zielig en we geven de kindjes wat crackers die we toevallig mee hebben genomen, maar hier zijn ze niet van gediend en als we de crackers in hun handje leggen krijgen we alleen maar hele boze blikken terug. Nou, dan niet.

We lopen snel door naar het kruis, nemen een foto en maken ons daarna snel uit de voeten want we voelen ons beiden niet op ons gemak hier. We besluiten terug te lopen naar de kathedraal en zonder het echt te beseffen lopen we over een plein bij een dienst naar binnen. De dienst wordt buiten op het plein gehouden en er zijn een stuk of 300 mensen op af gekomen. We hebben helaas geen foto ervan kunnen maken, omdat er veel mannetjes rond liepen die ervoor zorgden dat er niemand opnames maakte. Maar het was zeker indrukwekkend. We lopen terug langs de kathedraal en pakken daarna een jeepney terug naar het hotel.

In het hotel besluiten we om 's middags naar de film te gaan. De nieuwste film van de Avengers is net uit en die willen we allebei heel graag zien! Rond 2 uur lopen we weer naar de SM mall, scoren een snelle lunch en gaan dan naar de bioscoop. Hij draait om 15 uur maar iets na half 3 mogen we al de zaal in. Hier in de Filipijnen beginnen ze de film stipt om 15 uur (wat wij nauwelijks kunnen geloven want het begrip 'Filipino time' kennen wij inmiddels maar al te goed) en alle reclame en voorfilmpjes draaien ze ervoor af. Uiteindelijk start de film echt om 15 uur en als de film afgelopen is zijn wij een ervaring rijker. Niet vanwege de vette film, de beeld- of geluidskwaliteit, maar vanwege het meelevende vermogen van de Filipinos! Als er iets spannends gebeurde hield de hele zaal als één persoon haar adem in, wanneer er iets op het nippertje fout ging hoorde je iedereen schreeuwen van ongeloof, en als de Avengers ten tonele verschenen klonk er luid gejuich en geklap. Geweldig om mee te maken! Een mindere ervaring waren de families die hun jonge kinderen mee hadden genomen en die hen meerdere keren in de zaal lieten huilen zonder hier iets aan te doen, maar goed dat hoort er blijkbaar bij.

Na de film, een beetje beduusd door het plot, lopen we naar buiten en nemen een jeepney naar de Ayala mall. Marijke heeft namelijk van Andre te horen gekregen dat je in de buurt van het Ayala winkelcentrum het beste eten van het hele eiland kan scoren. Dat is wel een bezoekje waard! Na een jeepney rit van 10 minuten, en een wandeling van 5 minuten komen we aan bij House of Lechon. Als we naar een tafeltje lopen kunnen we in de keuken kijken en daar liggen heel veel verschillende stukken vlees. We bestellen de specialiteit van het restaurant: een halve kilo varkensvlees en wat gegrilde groenten. Het vlees is ongekend lekker! Zo mals en zo vol smaak heb ik het één keer eerder gehad, toen we met de F10 een varkentje aan het spit hebben geroosterd.

Na deze fantastische maaltijd nemen we een Grab terug naar ons hotel. Toen we van het jeepney station naar het restaurant liepen, voelden we ons niet echt op ons gemak en er kwamen twee kleine jongetjes gevaarlijk dichtbij ons lopen. Met een kwade blik zorgden we ervoor dat ze ons niet probeerden te rollen, maar op de terugweg en op het latere tijdstip vermijden we dit toch maar liever. Nadat we netjes door de Grab zijn afgezet voor de Kiwi Lodge, spelen we nog een paar potjes pool (twee keer winst voor mij) voor we naar onze kamer gaan. Vandaag was een leuke dag maar we zijn beiden wel klaar om door te gaan naar de volgende locatie. Gelukkig gaan we morgen naar Malapascua, een klein eilandje ten noorden van Cebu en onze laatste bestemming voor we aan de terugreis beginnen. Wat gaat de tijd toch snel...