Dag 113 - Marty en Mary gaan naar de haaien!

Pff wat begint de dag vroeg. Om 4 uur gaat de wekker en 10 minuten later lopen we naar Little Mermaid Divers. Daar aangekomen blijken we de eersten te zijn. We nemen plaats op een bankje en een kwartier later komen er steeds meer mensen aangelopen. Ondertussen zijn er al een aantal Filipijnen begonnen met het sjouwen van alle duikspullen naar de boot. Om kwart voor 5 maken we kennis met onze dive master, Santi, en we worden vergezeld door nog een Nederlander, Elise. Om 5 uur gaan we naar de boot. Op dat moment begint de zon net omhoog te komen.

Eenmaal op de boot zien we nog een groep van zes duikers, maar zij gaan allemaal met nitrox duiken - een mengsel van lucht en nitrogen - waardoor ze langer onder water kunnen blijven. Ze zijn blijkbaar al ervaren duikers en dat blijkt nog maar eens wanneer ze hun onderwatercamera's tevoorschijn toveren, de één is nog groter dan de ander! Staan wij dan met ons Go Pro'tje. Dan is het tijd voor vertrek. Santi vertelt dat we ongeveer een halfuur varen en dat we ons geen zorgen hoeven te maken over teveel duikers op de divesite, want Little Mermaid Divers heeft haar eigen aanlegplaats. Ook vertelt Santi over wat we kunnen verwachten op 30 meter diepte. Maar tijdens haar gesprek wordt er geschreeuwd en gejoeld vanaf het dek. Wat is er aan de hand? Opeens zien we een paar vinnen aan de horizon verschijnen: dolfijnen!! Super vet om deze beesten in het wild te zien. Ze komen van ver, maar krijgen het voor elkaar om voor de boot uit te zwemmen. Ondertussen wordt er door iedereen gejuicht, zelfs door de crew, wat is dit gaaf! De dolfijnen springen een paar keer uit het water voor de boot en gaan daarna weer op pad. Het was maar een kort moment, maar zo leuk om mee te maken. Santi zegt dat ze pas twee keer eerder heeft meegemaakt dat ze dolfijnen voor de boot heeft zien zwemmen, mazzel!

Hierna trekken we onze wetsuits aan en maken ons klaar om te gaan duiken. Als we bij de duikplek zijn gaan allereerst de ervaren duikers naar beneden. Dan gaan wij. Eenmaal in het water voelt het gelijk weer vertrouwd. Eindelijk weer duiken!! Als we allemaal in het water liggen dalen we af via de lijn. Wanneer we onze bcd (buoyancy control device) leeg laten lopen kunnen we de bodem heel duidelijk zien. Het is ontzettend helder hier! Helaas is de bodem maar 16 meter diep en moeten we een klein stukje zwemmen, over de klif heen en naar beneden. Daar gaan we dan! Ondertussen laat Marijke geen problemen zien, wat betekent dat het 'klaren' van haar oren goed gaat. All good, let's go! We dalen rustig af naar 30 meter en daar zoekt Santi een mooi plekje uit om te gaan zitten en te wachten op de haaien. Heel anders vergeleken met onze andere duiken waar we normaal gesproken alleen maar rondzwemmen. Maar we zitten op 30 meter diepte en veel zwemmen zou onze duik tijd aanzienlijk verkorten, omdat we meer lucht verbruiken op deze diepte dan bijvoorbeeld op 16 meter.

Eenmaal op onze plek wachten we twee minuten maar zien we niks. Er komt geen haai langs. Santi neemt ons mee naar een andere plek, hopelijk hebben we daar meer succes. We zwemmen op 30 meter diepte langs de klif en daar zien we heel veel activiteit. Op de klif zitten grote zeesterren en er zwemmen veel vissen. Het is dus een drukte van jewelste, maar geen haaien. Op de volgende plek gaan we weer rustig zitten (en Marijke staan, omdat dat makkelijker was) en wachten we verder af. Ook nu zien we geen haaien. De tijd begint wel te dringen want de lucht raakt op. Gaan we echt zoveel pech hebben? Santi vraagt hoeveel lucht we nog hebben. Iedereen zit op 70 bar/psi, tijd om terug te gaan :( Als we terug zwemmen langs de klif kijk ik goed rond en zie ik een grote donkere vlek. Het lijkt een staart te zijn van de Thresher shark, maar het blijft wazig en ik kan niet zeggen dat ik 'm echt heb gezien, helaas. We komen bij het startpunt en gaan via dezelfde weg omhoog. Op vijf meter onder het wateroppervlak houden we een safety stop, omdat we dieper zijn gegaan dan 12 meter. Als we daar rustig hangen zien we de ervaren duikers ook terug komen. Misschien dat zij ze wel hebben gezien. Terug op de boot krijgen we de bevestiging, zij hebben er maar liefst drie gezien, en ook nog eens van heel dichtbij. We kunnen niks anders dan balen. Ook Santi baalt heel erg voor ons dat we het niet gezien hebben. Tijdens al haar duiken hier is het blijkbaar nog nooit voor gekomen dat ze geen enkele haai heeft gezien, wat voelen wij ons speciaal. Ze zegt dat we nog een keer moeten gaan duiken omdat ze heel graag wilt dat wij ze zien. We gaan erover nadenken en even afwachten hoe het gaat met Marijke's oren. Ze zegt nog dat we morgen niet kunnen duiken, en zaterdag ook niet, maar zondag wel. Wij vragen waarom niet, waarop zij antwoord: "Because of the happy fiesta". Wat het inhoudt weten we niet precies, maar Santi vertelt dat er morgen een optocht is op het strand en dat het twee dagen feest is. Klinkt erg gezellig! Terug aan land laat Santi een paar foto's op haar telefoon zien van de haaien. Ze zien er heel mooi uit en we balen nog meer dat we ze niet gezien hebben. We bedanken Santi en houden het nu voor gezien, want we hebben honger en zijn moe. We scoren een simpel ontbijtje bij ons favoriete tentje en gaan terug naar onze kamer. Het is nu half 9, hopelijk kunnen we nog wat bijslapen.

Dat lukt gelukkig en rond 12 uur worden we allebei weer wakker. Ons lichaam is volledig uitgeput, en dus besluiten we vandaag om niet naar North Beach te gaan, maar om gewoon op het dichtstbijzijnde strand te gaan liggen. Eerst halen we een lekkere lunch bij ons favoriete tentje, en daarna gaan we aan het strand liggen. Het is snikheet! We houden het tot een uur of 4 vol en dan beginnen we een beetje in de schaduw te liggen. Marijke krijgt het briljante idee om terug naar het resort te gaan, daar op de ligstoelen te gaan chillen en onder het genot van een rum-cola van de ondergaande zon te genieten. Top plan! Een halfuur later chillen we in de warme zon met een koude rum-cola, heerlijk!

Tegen half 7 slepen we onze luie lichamen naar de kamer, gaan snel douchen en maken ons daarna klaar om weer bij Hippocampus te gaan eten. Het is ons daar eergisteren zo goed bevallen dat we er graag nog een keer gaan eten. We krijgen weer een plekje aan het strand. Ik heb mijn bestelling al klaar: een rum-cola en de chicken fajitas. Never change a winning team ;p Marijke besteld ook de rum-cola maar kiest voor de hippocampus burger. Beide gerechten zijn erg goed! 's Avonds chillen we op onze veranda en kijken een film. Vandaag was een heerlijke dag. Jammer dat we geen haaien hebben gezien, maar we voelen ons erg bevoorrecht met de aanwezigheid van de dolfijnen. Hoe kort het moment ook was, het blijft een hoogtepunt!