Dag 26 – Onze laatste vakantiedag in Thailand

Vannacht hebben we allebei beter geslapen dan de nacht ervoor, en vol frisse energie en goede moed stappen we op de scooter om in het centrum van Koh Tao te gaan ontbijten. Onze zoektocht eindigt bij de Coconut Monkey, een veganistisch hipster tentje aan het strand. Zoals gewoonlijk verschillen Marijke en mijn ontbijtsvoorkeuren: Marijke wilt zoet (en fruit) en ik hartig. Dit resulteert in pannenkoeken voor Marijke en toast met twee eieren voor mij. Maar, omdat ik een taart in de vitrine heb zien staan die er heel lekker uit zag bestel ik een carrot cake na J We zitten op een kussentje aan het strand te genieten van hoe goed we het wel niet hebben en fantaseren over de rest van de dag. Al snel wordt er besloten om het eiland op de scooter te verkennen en daarna verder te gaan chillen bij het resort.

Dan verschijnt ons ontbijt en Marijke geniet intens van haar pannenkoeken! Mijn ei met toast zijn ook zeker niet verkeerd maar ik verheug mij heel erg op het ‘toetje’. Dit komt niet veel later en ook dit smaakt verrukkelijk. Voldaan en verzadigd stappen we op de scooter en scheuren naar de andere kant van het eiland. Eenmaal bij een t-splitsing gaan we rechts af om naar een strandje te gaan. Voor we hier aan komen moeten we een gigantische heuvel over, en die is steil, pfff. Gelukkig heeft ons scootertje er geen enkele moeite mee en zijn we snel boven. Hier genieten we van het uitzicht want we zien voor ons een hele mooi baai. Alleen dan bedenken we ons dat de baai best dichtbij is, en we nog ontzettend hoog zitten. Als we naar beneden kijken zien we een minstens zo steile weg naar beneden als de weg naar boven. Ach, we zijn ook boven gekomen, dus naar beneden moet ook lukken, en dat lukt ook zonder problemen. Het was een beetje spannend want er lag overal grind en los zand op de weg, maar het verliep prima. Aangekomen bij het strand zien we een prachtige baai met palmbomen, een zandstrand en helder blauw water. Pas dan beseffen we ons dat we onze handdoeken, duikbril, snorkel, zonnebrand, en niet onbelangrijk, zwembroeken niet hebben meegenomen, shit!

We blijven nog even hangen en genieten van het geluid van de golven die stuk slaan op de rotsen en gaan daarna terug naar de scooter en het resort. De heuvel op gaat weer prima met ons scootertje, en de weg naar beneden verloopt net zo makkelijk. We scheuren met ons blauwe racemonster naar huis, en binnen 8 minuten zijn we weer op het resort: zo groot (of zo klein) is het eiland dus haha. Terug bij het resort nemen we onze vertrouwde plek aan het strand in en gaan liggen lezen. Ondertussen regelen we met Phang, de vrouw die alles regelt binnen het resort, ons vervoer naar Georgetown. Zij weet een trip te regelen voor 1,550 baht per persoon en dan worden we op Chulia Street gedropt, wat een gezellige straat is in Georgetown en waar ons geboekte guesthouse dichtbij ligt. Dan vertrekken we de volgende dag om 21 uur ’s avonds met de nachtboot naar Surat Thani, en gaan daarna met de minivan richting Georgetown waar we verwachten rond half 5 ’s middags aan te komen. Wat ons betreft is dit prima, en de reis is goedkoper dan wat we zelf hadden gevonden. Daarnaast gaan we ervan uit dat als we het via het resort boeken alles goed geregeld zal zijn en we niet op de ‘maffiaboot’ komen te zitten. Alex vertelde ons ook dat we het beste op de boot konden zitten waarop ook auto’s worden vervoerd want die is chiller dan de andere. Na even navragen klopt het dat we op deze boot zitten, helemaal top! Daarna gaan we weer verder met chillen op het strand. Dit doen we tot half 5, waarna we in de bar plaats nemen en het tijd is voor cocktails! We dachten dat we onze laatste dag op Koh Tao toch maar even moesten vieren.

Rond een uur of 19 krijgen we honger, en Marijke heeft een ‘craving’ voor kipnuggets gekregen. Een andere Dive Master, Kelly, heeft ons gisteren verteld dat ze bij POy’s Place de beste kipnuggets ooit serveren, dus daar gaan we naartoe. Het is ongeveer een kwartier lopen, en ondertussen beginnen we wel echt trek te krijgen. Eenmaal bij POy’s Place zien we tot onze verbazing dat er een groot gezin aan het wachten is op een tafeltje, terwijl er een tafeltje vrij is. Blijkbaar is dat tafeltje gereserveerd maar een serveerder vertelt ons dat er zo een tafeltje vrij zal komen. Nou prima, dan wachten we wel even. En inderdaad, na een paar minuten wachten komt er een tafeltje vrij. Maar het gezin mag er niet gaan zitten want blijkbaar is ook dit tafeltje geserveerd. Daarnaast moesten de mensen die er zaten weg vanwege de reservering, en konden ze alleen wat drinken. Naast de twee lege tafels zijn er nog vier andere tafels waar de mensen zo te zien of net begonnen zijn aan hun eten of net besteld hebben, dus het gaat nog heel lang duren voor we een tafeltje krijgen. Hierop besluiten we ons heil ergens anders te gaan zoeken.

Onderweg terug richting het resort hebben we wel zin gekregen in Westers voedsel, en besluiten om een burger tent in te duiken. Hier zien we ooi dat ze Wifi hebben, top! We willen namelijk allebei de ontknoping zien van de 1,500 meter bij de vrouwen op de Olympische Spelen. Met veel geluk schakelen we net in als Wüst aan de start verschijnt. We trekken ons niks aan van de andere mensen en gaan ongestoord op mijn telefoon kijken naar de rit (er zit niemand in het restaurant, maar dat terzijde). De spanning stijgt, helemaal als Wüst een valste start maakt, nee! Ok, uit de concentratie, jezelf herpakken en knallen. Yes, nu start ze wel goed en rijdt een fantastische rit! Ze laat in de laatste anderhalve ronde geen verval zien en zet zo’n scherpe tijd neer, geweldig! Pas daarna horen we dat er nog twee ritten komen, oef. De eerstvolgende rit kunnen we niet meer zien want de verbinding valt weg, fuck! Herstellen, wachten, nee weer niet. Herstellen, wachten, godsamme! Herstellen, wachten, ja ik weet wat ik wilt eten, voor mij een grote cheese burger en een grote Chang, nog steeds geen verbinding. Uiteindelijk krijgen we weer beeld en zien we een Nederlands podium met Wüst bovenaan. Oeeh zou het dan weer een sweep worden? We zien de gedoodverfde favoriet Takagi klaar staan en wachten op het startschot, wat echter niet komt want er is geen verbinding meer! Drie en een halve week lang hebben we geen problemen gehad met Wifi en nu, juist nu hebben we een tent gevonden die ons bloed onder de nagels vandaan weet te halen. Ondertussen wordt de burger op tafel gezet en ik neem een hap, fantastisch! Marijke is heeft inmiddels het liveblog van de NOS geopend en is druk bezig met updaten. De tijd kruipt voorbij, Takagi moet nu wel binnen zijn, maar in welke tijd? Is het weer een sweep voor de dames? Staat Wüst nog op 1? Marijke update de NOS app en ziet dat Wüst inderdaad gewonnen heeft, Takagi komt 2 tienden tekort, en Leenstra completeert het podium! Super knap van Wüst en we zijn blij dat we haar rit hebben gezien. Daarna smaakt het eten toch iets lekkerder J

Verder doen we niet veel meer ’s avonds. We gaan naar huis en gaan snel slapen, want een dag later wacht ons het begin van een lange reis en daar willen we wel een beetje fit voor zijn. Daarnaast wordt het zwaar om ons paradijsje te verlaten L