Dag 31 - De stad uit en de natuur in

17 februari 2018 - George Town, Maleisië

's Ochtends gaat om 7 uur de wekker want vandaag gaan we op pad. We willen naar het Taman Negara National Park van Penang gaan en omdat het s` middags te heet is om ook maar iets te doen vertrekken we vroeg in de ochtend. Maar helaas, today of all days hebben we allebei zo ontzettend slecht geslapen dat we weinig puf hebben om uit bed te stappen. Ik heb tot 3 uur wakker gelegen, en Marijke kon vanaf 4 uur niet meer slapen, top afwisseling! De korte nachtrust leidt tot een kort lontje bij beiden, dit belooft wat voor vandaag.

Omdat het park helemaal aan de andere kant van het eiland ligt maken we gebruik van het openbaar vervoer. Met de bus duurt het ruim een uur, maar rijden we langs de kust van het eiland en zien een paar mooie stranden. Hierdoor zit de rit erop voor we het weten. Ondanks de airco in de bus beginnen wij ook een beetje te ontdooien en als we uitstappen en een heerlijke omelet bij een Street food kraampje naar binnen gewerkt hebben, voelen we ons weer kiplekker en zijn we klaar voor de wandeling! We bedanken de eigenaar en beloven dat we terug komen voor de lunch.

Bij de ingang van het park moeten we ons inschrijven voor als we vermist raken. Vreemd genoeg hoeven we ons niet af te melden als we eruit komen, maar afijn. Helaas horen we dat de Monkey Trail (naar Monkey Beach) en de Canopy Trail (een tour  tussen de bomen over loopbruggen) beiden afgesloten zijn vanwege land slides. Dit is wel heel erg balen want de Monkey Trail schijnt erg mooi te zijn en Monkey Beach is blijkbaar een strand waar veel cafés zijn, en de Canopy Trail leek ons heel vet om te doen. Gelukkig zijn er ook nog andere routes en één ervan gaat naar het Turtle Research Center. Marijke heeft het al de hele vakantie over dat ze een schildpad wilt zien, natuurlijk het liefst in de zee maar dat is nog niet gelukt, dus is de keuze snel gemaakt.

Omdat de trail meer dan 3 kilometer is met veel heuvels bestaat er de mogelijkheid om vanaf het eind van de trail een boot terug te boeken die je bij de ingang weer afzet. Dit is heel erg luxe en lijkt ons heel leuk dus we vragen of iemand ons om half 1 op kan pikken. Het is pas 10 uur, en de tocht duurt waarschijnlijk anderhalf uur, maar nemen het zekere voor het onzekere. Voor 80 Ringgit hebben we een deal en dan zijn we echt helemaal klaar om te gaan, yeah!

We lopen het park in en na nog geen 100 meter zien we de eerste aapjes al. Ze lopen heel vrolijk over het pad of slingeren aan de bomen en zijn totaal niet bang voor mensen, al blijven ze wel bij je uit de buurt. Het zijn hele schattige beestjes. Daarna begint het echte werk, en moeten we een stijle heuvel beklimmen. Het gaat ons goed af, maar we merken wel dat we ons in het regenwoud bevinden en het is hier een stuk vochtiger en meer benauwd dan toen we de Khoa Ra beklommen. Na 10 minuten zitten we allebei onder het zweet, wat raar genoeg best lekker aan voelt omdat we al een tijd lang ons niet echt meer in hebben hoeven spannen.

Ondertussen lopen we verder door het park en zien we bomen, planten en rotsen die we nog nooit eerder hadden gezien. We leren dat het pad waarop we lopen is uitgesleten door buffels. Omdat ze aan de andere kant van het park huizen en boten wilden bouwen en het park moesten doorkruisen werden grote bomen achter buffels gehangen en die moesten die loodzware boomstammen over de heuvels meeslepen. Dankzij hen hebben wij nu een mooie route door het park.

We vermaken ons erg goed en zijn blij even uit de stad te zijn en weer iets te ondernemen. Georgetown is een hele toffe stad en we hebben het er ook erg naar ons zin, maar merken ook dat we niet helemaal kunnen aarden en ons op de één of andere manier niet helemaal thuis voelen. Waarschijnlijk komt dit doordat we bijna twee weken op eilanden vertoefd hebben en gewend zijn geraakt aan de chille vibe die daar hangt. Nu is het even wennen aan de drukte van de stad, maar dat komt vanzelf wel goed.

Om kwart over 11 komen we aan op het strand en zit de wandeling erop. We zijn helemaal nat van het zweet en gaan op het strand liggen chillen, heerlijk! Het duurt nog ruim een uur voor we worden opgepikt dus we hebben alle tijd. Na het bijkomen gaan we op zoek naar de schildpadden en die vinden we! Ze hebben er vier, waarvan twee hele grote (meer dan een halve meter in lengte) en één baby schildpad die heel energiek in zijn bak rondzwemt. Ze zien er allemaal heel excentriek uit met allemaal mooi gekleurde schilden en huid. Helaas zijn er geen werknemers te vinden en zijn er ook geen Engelse bordjes met informatie dus komen we er niet achter waarvoor deze schildpadden hier zitten.

Inmiddels is het kwart over 12 en gaan we weer richting het strand. Hier zien we dat onze boot al op zoek is naar ons. Als we aan boord zijn draait de boot richting zee en daar gaan we, vol gas over de golven heen! Het is fantastisch! Met een grote vaart vliegen we over de golven en komen we op het water terecht (deng!!!!) en die 80 ringgit is het meer dan waard! We varen een kleine 20 minuten, maar van ons had het veel langer mogen duren, wat een lol hebben we gehad!

Eenmaal terug bij de ingang gaan we weer bij hetzelfde restaurant lunchen. Ditmaal bestellen we allebei roti, Marijke met banaan, melk, suiker en boter en ik met sardientjes, wortel en ui, een verrassend lekkere combinatie! Daarna pakken we weer de bus terug en als we om 15 uur ons hotel binnen lopen zijn we allebei helemaal kapot. Even snel douchen en daarna gaan we op bed liggen, even bijkomen van de wandeling. Uiteindelijk val ik om half 6 in slaap en word om half 8 gewekt door Marijke.

We stappen de deur uit en gaan op naar de Street Food Corner in de buurt! Hier proberen we van alles met de raarste namen, allemaal heerlijk. Als we terug lopen bedenk ik me dat ik eigenlijk nog m'n baard wil laten scheren, al vraag ik me af of er nog een kapper open is rond half 10 's avonds op een zaterdag. Het antwoord is ja! Een Indische kapper is nog open en ik ben nummer twee in de wachtrij. Er zit een jongen voor mij em we raken aan de praat. Hij komt uit Zweden en laat z'n baard bijwerken. Als ik zeg dat ik 'm er helemaal af laat scheren schrikt' ie maar moet hij ook lachen: Haha, I need to see that! Als mijn baard er eenmaal vanaf wordt gehaald, maakt de kapper er een hele show van! Allerlei middeltjes en smeersels gaan over mijn gezicht en in mijn haar, uiteindelijk ontvang ik zelfs een rugmassage en met een plets olie in mijn gezicht ben ik klaar. Onze Zweedse vriend, ook al kennen we elkaar 10 minuten, ziet wel een heel anders gezicht maar reageert met: that's not too bad. Marijke stemt er mee in en is minder erg geschrokken dan een maand geleden. Hetzelfde geldt voor mij, dus de zenuwen  waren nergens voor nodig.

Als we weer onze guesthouse binnen lopen vragen we bij de receptie of we hier tickets kunnen boeken voor de ferry naar Langkawi van morgen. Hierop reageert hij met 'ja' en 'nee': ja je kan bij ons tickets boeken voor de ferry naar Langkawi, nee niet voor morgen want die zitten al vol. Fuck! Dit is wel heel zuur want we hebben al een hotel geboekt in Langkawi en kunnen dat niet annuleren. Gelukkig komen we erachter dat er, net als naar Rome, meerdere wegen naar Langkawi leiden. We moeten de ferry naar Butterworth pakken, dan de bus naar Alor Setar of Kuala Perlis, en vervolgens de ferry naar Langkawi. Hoe lang dit gaat duren en hoe duur dit wordt weten we niet, maar we gaan lekker op backpacker-avontuur!

Foto’s

1 Reactie

  1. Marijke:
    23 februari 2018
    Chil!! Missen jullie de pindakaas niet?