Dag 32 - De lange reis naar een nieuw paradijs

Yes weer een reisdag, op naar een nieuwe locatie!! We doen het rustig aan en stappen rond 10 uur uit bed en gaan ontbijten voor we beginnen met de laatste spullen inpakken. Om 11 uur staan we klaar en regelen een Grabcar die ons voor 4 Ringgit bij de ferry naar Butterworth af zet. Bij de ferry aangekomen zien we dat ie op het punt staat om te vertrekken. We hebben nog geen ticket, maar dat is gelukkig ook niet nodig. Blijkbaar moet je van Butterworth naar het eiland Penang een ticket kopen en andersom niet, dikke prima!

Eenmaal aan boord merken we hoe warm het vandaag is. We hebben nauwelijks inspanning geleverd maar gaan helemaal stuk van de hitte. Als de boot vertrekt zien we de oorzaak: één grote grijze deken hangt om heel Penang heen waardoor het ontzettend benauwd is. In Butterworth is dit gelukkig niet het geval, daar is het gewoon 'maar' 33 graden, no problem pff.

Op zoek naar een ticketoffice voor de volgende stap, met de bus of trein Kuala Perlis, blijkt dat alles al volgeboekt is. Damn dat is even balen. Nu hebben we nog één optie, Alor Setar. Als het goed is rijden daar nog wel bussen naartoe dus proberen maar. We boeken tickets voor de bus om half 2, dus een uurtje wachten. Dat geeft ons genoeg tijd om nog wat te eten te halen, want op het witte brood met jam van het guesthouse kunnen we niet een hele dag teren.

Om half 2 stappen we de bus in en zitten we zo goed als achteraan, wat betekent dat de bus bijna vol zat op het moment dat we tickets kochten. Mazzel! De rit duurt anderhalf uur en geeft mij de mogelijkheid om weer wat bij te slapen. Als we in Alor Setar aankomen komt er een stel backpackers op ons afgelopen met de vraag of we naar Langkawi gaan. Dit beamen wij en ze vragen of we zin hebben om een taxi te delen naar de haven want met een beetje geluk kunnen we de ferry van half 4 nog halen. We gaan gelijk mee en stappen in de eerste de beste taxi.

Helaas, we komen om iets na half 4 aan bij de haven en kunnen alleen nog tickets boeken voor de boot van 17 uur. Jammer, maar niks aan te doen. We gaan met het stel wat eten bij een tentje en raken aan de praat, of nouja, we praten met het meisje want de jongen kan geen Engels :s Ze vertelt dat ze beiden uit Uruguay komen maar elkaar hebben leren kennen in Australië. Daar hebben ze een jaar gewerkt en genieten nu van de vakantie. Daarna gaat zij weer terug naar Uruguay om haar studie rechten af te ronden, en hij gaat weer naar Australië om op een boerderij te werken. De gesprekken verlopen moeizaam want hij doet niet mee, en zij blijkt niet veel zin te hebben om in haar eentje te praten, wat we ons ook wel voor kunnen stellen want dat is ook niet gezellig voor haar vriend. Toch best jammer, en als we de boot op gaan scheiden onze wegen.

Als we op de boot zitten begint het pas te dagen dat we het gehaald hebben en ondanks de omweg toch op Langkawi aan zullen komen. Dit gebeurt rond een uur of 19 en als we het havengebouw uit lopen, regelen we zo snel mogelijk een taxi en gaan naar ons hotel, T Star Cottage. Het is normaal gesproken een halfuur rijden, maar vanwege Chinese Nieuwjaar is het druk en duurt het ruim drie kwartier voor we er zijn. Onderweg hebben Marijke en ik beiden moeite met wakker blijven want de hele dag is slopend en we hebben niet veel gegeten.

Bij het hotel checken we in, dumpen onze spullen in de bungalow, stappen snel onder de douche, en gaan eten bij het eerste tentje wat er goed uit ziet. Het wordt Maya, en hier bestel ik Mee Goreng en Marijke een rijstgerecht. Dit werken we allebei met een enorm tempo naar binnen waarna we nog steeds honger hebben. Als we de dessert kaart vragen blijkt dat ze geen taart meer hebben, alleen nog ijs. Gelukkig hebben we hernieuwde energie en gaan we de buurt waarin we zitten verkennen, op zoek naar een lekker toetje.

Onderweg zien we veel leuke barretjes, cafés en restaurants, maar geen enkele heeft echt een lekker toetje. Net als we de hoop hebben opgegeven verschijnt er in onze ooghoek The Pizzamaker. Daar staan een aantal desserts op het bord: fresh fruits, ice, cake, and last but not least, a MIXED CHEESE PLATTER!!

Nou dat hebben we allebei al in meer dan een maand niet gegeten dus we vragen welke kazen er op het kaas plankje liggen. Onze Italiaanse ober vertelt dat het bestaat uit drie kazen: pana grana, brie, en stinkende blauwe kaas. Wij zijn overtuigd en gaan zitten en bestellen ook nog wat knoflook brood. Om het af te maken willen we een glas rode wijn bestellen, maar helaas wordt er geen alcohol geschonken in dit restaurant. De ober vertelt ons wel dat we zelf een fles mee mogen nemen als we dat willen, dus daar zullen we zeker gebruik van maken. Maar vanavond niet, nu even genieten van de kaas! Wat was dat lekker!

Na het afrekenen beloven we de ober dat we nog een keer terug komen, want na de heerlijke kaas en verrukkelijke zelfgemaakte knoflook brood moeten we ook de pizza's proberen. Teruggekomen bij ons hotel valt pas op hoe leuk alles ingericht is, en onze kamer is ook van alle gemakken voorzien. Heel lang staan we er niet bij stil, want we zijn allebei zo moe dat we alleen maar willen slapen. Morgen wacht ons een nieuwe dag waarop we heerlijk niets gaan doen :)