Dag 43 - Het paradijs!

1 maart 2018 - Perhentian Islands, Maleisië

Goedemorgen! Het lukt ons om op tijd uit bed te stappen en rond 8 uur zijn we uitgecheckt bij Pesir Belanda. We bedanken Harry en Annemieke voor de fijne dagen en bestellen daarna een taxi richting het busstation van Kota Bahru. Om 10 voor 9 zijn we daar en omdat de bus naar Kuala Besut om 9 uur vertrekt is er niet veel tijd voor een ontbijtje. We halen wat repen voor de busrit en besluiten om bij de haven te gaan ontbijten.

De bus arriveert stipt iets na 9en, voor Maleisische begrippen op tijd, en heeft zo te zien zijn beste tijd gehad. We stappen in en vertrekken in totaal met 8 passagiers richting Kuala Besut. De busrit duurt maar een uur en de tijd gaat zo voorbij. Ondanks dat de bus er niet meer uit ziet zit ie nog prima en rijdt ie nog goed. Eenmaal in Kuala Besut gaan we op zoek naar Seven Seas Holidays. Daar krijgen we de tickets voor de boot en horen we dat de rest bij Angel Divers geregeld moet worden. Ook zeggen ze dat de speedboat elk moment kan vertrekken en de volgende pas weer om 13 uur gaat. Hierop besluiten we zo snel mogelijk mee te gaan en dan maar op het eiland te gaan ontbijten.

We zitten op de boot met drie Koreaanse dames, vier Zweden en een baby. De baby is heel schattig, vrolijk en lacht naar iedereen. De kapitein ziet er bekwaam uit en we hebben gelijk alle vertrouwen op een goede vaart. Hij vertelt ons dat de golven op Long Beach te hoog zijn dus dat hij ons af zet op Coral Beach, en dan naar de andere kant van het eiland kunnen lopen. De wandeling zou 5 minuten moeten duren en gaat blijkbaar door de jungle. Klinkt prima, en best leuk! Als we vertrekken vaart de kapitein in het begin nog heel rustig maar als we op open zee zijn trekt hij het gaspedaal open! Vol gas gaan we over de golven heen, helemaal fantastisch! Marijke en ik genieten intens, terwijl de Zweden allemaal stoïcijns voor zich uit kijken en hun baby gewoon ligt te slapen. Hoe hij dat voor elkaar heeft gekregen snap ik niet, helemaal bewonderenswaardig omdat de oudste Koreaanse dame bij elke golf moord en brand schreeuwt. Als de kapitein dit ziet maant hij de vrouw tot kalmte en wordt ze iets rustiger. Toch horen we haar nog regelmatig gilletjes slaken.

Na 40 minuten komen we aan bij Coral Beach en ziet er allemaal gezellig uit. We zien ook een leuk tentje om wat te ontbijten maar besluiten eerst alle spullen bij de accommodatie te dumpen, achteraf gezien niet zo'n goede beslissing. We lopen verder richting Long Beach en zien een ontzettend steil pad opdoemen waar we overheen moeten. Zonder ontbijt, met zware backpacks, in de volle zon een helling beklimmen staat gelijk aan afzien! Even aanpoten en we zijn over de top heen. Als we doorlopen en Long Beach in het zicht krijgen merken we ook dat er overal ontzettend veel afval ligt. Ook zien we dat veel tentjes nog in puin liggen en op sommige plaatsen wordt druk gebouwd. Later krijgen we te horen dat de meeste mensen pas, net als wij, op 1 maart naar het eiland gegaan zijn om alles weer op te bouwen wat verwoest is in het regenseizoen. Al het afval dat er nu ligt zal in de komende paar weken vanzelf verdwijnen en de Perhentians zullen het paradijs worden waar velen het over hebben gehad. 

Eenmaal op het strand vinden we snel Angel Divers. In tegenstelling tot veel andere tentjes (mini-markets, barren, restaurants, water taxi services) ziet Angel Divers eruit alsof het klaar is voor dit seizoen. Er wordt niet meer gebouwd en de voorbereidingen voor de tweede duik van de dag zijn in volle gang. Vanaf dat moment zijn we al blij met onze keuze en dit wordt alleen maar bevestigd wanneer we de eigenaar zien. Hij is op het oog erg druk met vanalles en nog wat maar maakt tijd vrij om ons te helpen. We bestellen een '3 dagen 2 nachten'-pakket. Dit houdt in dat we vier fun dives mogen doen, twee nachten accommodatie hebben, inclusief twee keer ontbijt, en een T-shirt van Angel Divers krijgen. Voor dat t-shirt doen we het natuurlijk! We mogen de volgende dag beginnen met de eerste duik. Afhankelijk van hoe dat gaat kunnen we de tweede en eventueel derde duik gelijk erna doen of dit bewaren voor een dag later. 

Daarna worden we naar het appartementen complex van Matahari Chalets gebracht, wat blijkbaar van dezelfde eigenaar is. Het complex bevindt zich op één minuut lopen van het strand, en anderhalve minuut lopen vanaf Angel Divers, awesome! We krijgen een paar kamers te zien en kiezen voor degene met airco en een balkon met uitzicht op de zee. De WiFi is nog niet geïnstalleerd en de stroom werkt alleen van 18 uur 's avonds tot 10 uur' s ochtends wat betekent dat we in de tussentijd geen airco, licht of warm water hebben. We hebben toch niet veel nodig op het eiland dus het is allemaal prima. Als het allemaal geregeld is dumpen we onze spullen op de kamer en gaan snel naar de andere kant van het eiland voor ons veels te late ontbijt. Door de honger bestellen we inktvisringen, patat, een fruit salade, en roti chanai. Een combinatie waarvan Gordon Ramsey ons de huid vol zou schelden, of misschien alleen zou reageren met een face-palm, maar wij hebben schijt en bestellen waar we op dat moment zin in hebben. Helaas is de smaak van het eten niet best maar ze weten het goed gemaakt door ook bier te verkopen! En niet zomaar bier, gewoon een ijskoude Corona! Wat smaakt dat vloeibare gouden geluk toch heerlijk, helemaal met 33 graden op een tropisch eiland met een stralend zonnetje op je muil en wetende dat de rest van de dagen hier bestaan uit duiken, op het strand liggen, eten, drinken, en slapen. Laat het genieten maar beginnen! 

De rest van de middag wordt grotendeels in de zee en op het strand doorgebracht, gevolgd door een dutje op de kamer. Ondanks de afwezigheid van de airco is het aangenaam op de kamer. Rond 18 uur gaan we naar het strand en zien naast Angel Divers een bar! Daar zitten we dan, in onze korte broek en t-shirt op het strand aan een tafeltje onder het genot van biertje naar de het laatste zonlicht te kijken, en een uur later werpt de (bijna) volle maan haar licht over het strand. We fantaseren over de rest van de vakantie en krijgen een paar schrik momentjes omdat we nog 'maar' twee en een halve maand hebben en nog zoveel willen doen. Gelukkig bedenken we ook dat we nu van het moment moeten genieten en dat de rest vanzelf komt. Uiteindelijk blijven we drie uur bij het barretje zitten en als we willen betalen eist de eigenaar dat we een shotje wodka met hem doen. Hij vond ons er heel gezellig uit zien en trakteert ons daarom op een shotje. Sorakan! Daarna eten we snel een hap bij het restaurant ernaast en gaan slapen. Des te eerder zwemmen we weer over de bodem van de zee!

Foto’s