Dag 59 – De berg op en kennis maken met de Orang Asli

Yes vandaag gaan we weer de jungle in! Om half 10 worden we weer door Amir opgepikt, dus vertrekken we om kwart voor 9 van Abot Guesthouse en gaan ontbijten bij Wan’s restaurant. We hebben allebei heel goed geslapen, voelen ons uitgerust en hebben heel veel zin in vandaag! Bij Wan’s krijgen we als ontbijt vier zompige, witte boterhammen en een scrambled eitje, best prima en hopelijk is het genoeg voor de jungle trekking. Om half 10 is Amir er ook en stappen we in een bootje die ons naar de jungle brengt. We hebben een iets grotere groep dan gisteren en er zitten twee Nederlandse dames bij, gezellig!

Eenmaal uit de boot zien we een steile berg opdoemen. Amir vertelt ons dat we naar de top van de Bukit Terisek klimmen, op iets meer dan 300 meter. Ondertussen vertelt Amir ons over de verschillende planten en hun werkingen die hier in de jungle groeien. Er zijn meer dan 1,000 soorten planten te vinden, ieder met hun eigen doel. Bij de eerste de beste plant haalt Amir mij uit de groep, die verder alleen uit vrouwen bestaat, om de werking van de plant te laten zien. Men pakt een blad van een specifieke plant (we zijn beiden de naam vergeten) en doe er een beetje water bij. Vervolgens moet je het blad-water mengsel stevig kneden tot er schuim uit komt. Dit schuim moet je op een open wond smeren. Daarna pak je een groot blad en wikkelt dat eromheen en laat dit zes uur zitten. Na zes uur kan je het grote blad en het blad-water mengsel eraf halen. Wat je zult zien is dat de open wond is genezen en er geen litteken achter blijft! Dit spul helpt namelijk om het bloed sneller te laten stollen waardoor de wond sneller geneest. Dit is erg handige informatie voor de jungle trekking door Taman Negara omdat hier veel bloedzuigers zitten.

De tour zelf de berg op is zwaar, want het is ontzettend steil. Na een paar minuten zie je iedereen zweten en puffen van de inspanning. Het uitzicht is het echter 100% waard! Eenmaal aan de top van de Bukit Terisek kunnen we heel ver kijken! Helaas is het niet helemaal helder en kunnen we de hoogste berg van Taman Negara niet zien, maar het uitzicht geeft ons een klein idee van de omvang van Taman Negara. Hierna begeven we ons weer richting de waterkant. Tijdens de wandeling vertelt Amir ons allemaal weetjes over dieren en planten en beloofd ons Tiger bier als we het goed kunnen raden. Helaas lukt dit nooit iemand en dus blijft hij in een opperbest humeur. Vaak zijn zijn vragen de inleiding voor een flauwe grap, bijvoorbeeld: “why are these ants not moving?” “No? You don’t know?””It’s because they are lazy!!” En dan gaat hij helemaal stuk om zijn eigen grap.

Eenmaal terug op de boot gaan we naar het restaurant. Daar eten we snel lunch en daarna gaan we terug naar ons guesthouse om even uit te rusten. Om 15 uur worden we weer bij Wan’s verwacht en gaan we met de boot naar de Orang Asli, één van de inheemse stammen die nog in Taman Negara woont. Onderweg varen we door een aantal stroomversnellingen en gaat Amir de boot ‘rocken’ zodat er aan alle kanten water de boot in schiet en iedereen kletsnat wordt. Marijke en ik vinden het geweldig! We vermaken ons een stuk beter dan de gillende Maleisische dames achterin de boot haha! Als we aankomen bij de Orang Asli is iedereen doorweekt, maar het maakt niet uit want de zon schijnt en het is warm dus zullen we zo opgedroogd zijn.

Eenmaal in het dorp mogen we eerst 10 minuten rondlopen voor Amir ons wat dingen gaat vertellen over de stam en hun technieken die ze gebruiken om te overleven. Marijke en ik beginnen wat rond te lopen maar voelen ons al snel ongemakkelijk. Het voelt op de één of andere manier best ongepast om daar tussen hun huizen door te lopen en overal foto’s van te nemen terwijl deze mensen gewoon hun dagelijkse ding doen, dus we gaan al snel terug naar de verzamelplek van onze groep. Daarna vertelt Amir wat over de stam. Gelukkig krijgen we te horen dat de stam 5 ringgit ontvangt voor elke bezoeker, dus daarmee verdienen ze een aardig zakcentje. Op het moment dat wij er zijn lopen er minstens 100 toeristen rond. De Orang Asli leven hier met ongeveer 40 man, en er zijn ontzettend veel kleine kinderen die het best spannend vinden om blanke mensen te zien. De Orang Asli leven al eeuwen in het woud en zijn, volgens Amir, een erg gelukkig volk. Vier jaar geleden is het halve dorp verwoest vanwege overstromingen en daardoor zijn veel mensen alles kwijtgeraakt. Amir vroeg toentertijd aan de inwoners hoe ze zich voelden en ze antwoorden stuk voor stuk dat ze gelukkig waren. Ze waren misschien wel al hun bezittingen kwijtgeraakt, maar hun leven hadden ze nog en dat is het belangrijkste, een mooie gedachte om te onthouden.

Daarna laat Amir zien hoe ze vuur maken met behulp van een stukje liaan en een uitgehold houtblok. Door de liaan snel langs het houtblok komt er door de wrijving hitte vrij en vliegen losgekomen houtschilfers in brand. Vervolgens houd je het houtblok boven een stuk droog gras en blaast de brandende houtschilfers in het gras. Daarna moet je ‘romantisch’ blazen om het vuur aan te wakkeren. Daarnaast is het heel belangrijk voor een man om vuur te kunnen maken. Wanneer een man vuur kan maken, dan is het pas voor hem geoorloofd om te trouwen, dus er staat nogal wat op het spel. Amir vertelt dat zijn record 6 seconden is, en beloofd twee tiger biertjes voor degene die het sneller kan. En ik hoor je al denken, als enige man in de groep moet ik er natuurlijk aan geloven. Wanneer ik begin verschijnt er al snel rook, maar blijkbaar gebruik ik teveel kracht en daardoor breekt de liaan. De tweede keer gebeurt hetzelfde maar de derde keer heb ik een sterkere liaan en komt er veel rook van het houtblok af. Dan, wanneer het houtblok echt goed rookt blaas ik de houtschilfers op het droge gras en na een paar keer romantisch blazen heb ik vuur gemaakt! Iedereen is onder de indruk, en ik zelf ook, en ik krijg een high five van Amir die vertelt dat ik nu met Marijke mag trouwen als ik dat wil, wat een opluchting ;p Nu moet Marijke nog leren hoe ze in één dag een huis kan bouwen…

Na het vuur maken is het tijd voor de jaagtechnieken. We zien een grote blaaspijp en heel veel pijltjes waarmee we blijkbaar op een teddy beer knuffel gaan schieten. Marijke vindt het zielig voor de knuffel maar het is niet anders. Amir laat zien hoe het moet, alleen de eerste pijlen gaan mis wat blijkbaar aan het materiaal ligt. Zoiets hebben we vaker gehoord… Na een paar pogingen lukt het hem toch, recht in het hart van de teddybeer. Iedereen staat te trappelen om het te proberen en Amir beloofd een tiger biertje als iemand het hart van de beer raakt, wat niemand lukt. Dan is Marijke aan de beurt en beloofd Amir drie tiger beers wanneer ze het hart raakt. Marijke neemt adem, richt, en vuurt haar pijl recht in het hart! Amir zegt dat ze er iets onder zit maar iedereen weet het zeker, hij zit in het hart. Marijke probeert het nog een keer maar de pijl belandt nu in één van de oren van de beer. Daarna mag ik het proberen. Ik raak de beer vol in het gezicht, maar kom niet in de buurt van Marijkes pijlen. Vervolgens beloofd Amir me 100 tiger bier als ik vanaf 30 meter het hart raak haha. Nou eens proberen. De afstand is nu twee keer zo groot, en ik voel de druk; het is ontzettend warm en een koud biertje gaat er wel in. Ik doe m’n best maar raak het hart niet, maar ook een oor van de beer. Helaas…

Hierna nemen we afscheid van de Orang Asli en gaan we weer met de boot terug naar Kuala Tahan. Ook op deze terugreis is Amir vrolijk aan het schommelen met de boot en wordt iedereen weer kletsnat. Rond een uur of 18 zijn we terug bij ons guesthouse, gaan ff douchen, en daarna gaan we naar een barretje om te genieten van een paar biertjes en het uitzicht. Hier raken we aan de praat met een Australisch meisje en hebben we het erg gezellig. Voor het avondeten gaan we weer naar Wan’s. Daarna hebben we genoeg gezien van Kuala Tahan en gaan we terug naar ons guesthouse. We hebben een hele leuke dag gehad! Ondanks dat de touwbruggen gesloten zijn hebben we het heel veel mooie dingen gezien en leuke dingen ondernomen dus was onze uitstap naar Taman Negara zeker geslaagd!