Dag 65 - Op naar Sa Pa!

De wekker gaat al vroeg, want vandaag gaan we naar Sa Pa! Een plek in het noorden van Vietnam dat bekend staat om de prachtige vergezichten, het bergachtige landschap en de duizenden groene rijstvelden. Het schijnt er erg koud te zijn, dus de lange broeken en vesten zijn ingepakt. Van Thomas mogen we onze grote backpacks achterlaten in het hotel, dus nemen we allebei alleen een klein rugtasje mee. Voor de zekerheid pakken we ook onze poncho's in, want het zou wel eens slecht weer kunnen zijn in Sa Pa.

Om 07:15 worden we bij ons hotel opgehaald door een minibus en worden we naar het station gebracht. Op het station stappen we over in een grote bus, die een slaapbus blijkt te zijn! Heel erg chill..! Als je een Vietnamees van 1m60 bent... Voor twee Nederlanders van 1m80 is het echt niet ideaal, maar alsnog weten Stijn en ik ons in de bedjes te wurmen. Desondanks slagen we er allebei in om een beetje te slapen. Na ongeveer 3 uur in de bus starten we met slingeren de bergen in, en zien we dat het weer begint om te slaan. De zon verdwijnt, de blauwe lucht verdwijnt en grijze wolken beginnen zich samen te pakken. Als we eenmaal in Sa Pa aankomen, regent het pijpenstelen en is het zo ontzettend mistig dat we een zicht hebben van maximaal 10 meter op de goede stukken. Snel trek ik mijn lange broek aan, en eenmaal uit de bus wurmen we ons in onze poncho's! Ondanks het slechte weer hebben we de grootste lol om hoe we eruit zien, en dan gaan we op pad richting de kerk waar we met mama Gia hebben afgesproken.

We vinden haar zonder problemen, dankzij haar prachtige kleurrijke traditionele kledij. Deze bestaat uit: paarse regenlaarzen, gekleurde kousen, een vilten korte broek, een prachtig bewerkte trui, een northface regenjas en een felgroene doek op haar hoofd. Met een brede glimlach staat ze ons onder haar paraplu op te wachten, en ook zij lacht heel hard om hoe we eruit zien in onze poncho's. Ze neemt ons mee naar een plek om te lunchen en hierna vertrekken we naar haar huis. We kiezen de gemakkelijke route, omdat het nog steeds met bakken uit de lucht komt en we niets kunnen zien door de mist. De makkelijke route is ongeveer 2,5 uur dalen en stijgen over kleine weggetjes, waar je normaal zou genieten van het uitzicht maar nu helemaal niets ziet door de mist. Verkleumd, doorweekt, maar nog steeds vrolijk komen we aan in de homestay bij mama Gia. Waar ze ons onze kamer voor de nacht laat zien. Dit blijkt een te schattig bamboehutje te zijn, dat haar man zelf heeft gebouwd in hun tuin! In het hutje staat een bed en meer eigenlijk niet. We trekken onze natte kleding uit, hangen deze bij het vuur in het grote huis te drogen en klimmen in ons bed onder de dikke dekens om op te warmen. De huizen hier hebben geen centrale verwarming, en het is dan ook ijs en ijskoud overal. Gelukkig is Stijn altijd warm, en heb ik op deze manier een verrijdbare kachel bij me ;-)

's Avonds besluiten we te gaan kaarten bij het vuur, en worden we al snel vergezeld door de kleindochter van mama Gia. Lily, een nieuwsgierig meisje van 4, wil graag met ons meespelen en met handen en voeten leggen we uit hoe het spelletje Pesten werkt. Uiteindelijk komt ze op schoot zitten en mag zij de kaarten opleggen die ik aanwijs, maar het is heel gezellig! Al snel heeft ze door dat harten op harten moeten, schoppen op schoppen etc. We spelen een uurtje met Lily en dan wordt het avondeten opgediend. Een waar feestmaal, de tafel wordt volgezet met gewokte groente, gehaktballen met lemongrass (my favourite!), bospaddenstoelen, omelet, koolsalade, witte rijst en natuurlijk de happy water. Heerlijk! We delen de tafel met een groep van vier Canadese jongens, die door Vietnam heen crossen op de scooter. Ze vermaken ons met anekdotes van hun reis en we wisselen tips uit over waar nog geen te gaan in Azië. Al met al een gezellige avond en rond tien uur duiken we onze bamboehut in om te slapen. Het is hier ijskoud, maar al snel hebben we het warm onder onze drie dikke dekens. We verwonderen ons toch maar weer over de gastvrijheid van de Vietnamezen en gaan dan slapen. Hopelijk stopt morgen de regen en is de mist gezakt zodat we wat van het landschap kunnen zien, want we hebben gehoord dat het hier heel mooi zou moeten zijn...