Dag 69 - Roel zien aan de andere kant van de wereld!!

In het Traveller Hostel worden we heel uitgerust wakker en ik voel me stukken beter dan gisteren. Marijke heeft ook goed geslapen en samen pakken we onze tassen en gaan richting het Traveller House. Terug bij het House sluiten we gelijk aan bij het ontbijt. Na heel veel fruit en pannekoeken voel ik me nog beter en vragen we of we al op onze kamer kunnen. Gelukkig kan dit en krijgen we de enige kamer op de 5e verdieping met een balkon en een gaaf uitzicht over Hanoi! Op ons balkon met uitzicht over de stad filmen we onze verjaardagsboodschap voor Thijs, want die is vandaag 1 jaar geworden. We vinden het jammer dat we hier maar één nacht verblijven, maar morgen gaan we naar de Airbnb waar we met Dick zullen verblijven.

Eenmaal gesettled nemen we contact op met Roel en spreken om half 12 af om ergens koffie te gaan drinken. Als we richting de ontmoetingsplek lopen ben ik benieuwd of Roel veel veranderd zal zijn maar dat valt gelukkig mee. We lopen de hoek om, zien Roel zitten en hij ziet er goed, gezond, en ontzettend gelukkig uit! Hij neemt ons mee naar een koffietentje dat we ons kunnen herinneren van zijn allereerste dag in Hanoi. Om daar te komen loop je door een kledingzaak heen, stap je drie trappen op, en vervolgens heb je een prachtig uitzicht over Hanoi en het Hoan Kiem meer. Daar aangekomen ontmoeten we Dave, een goede vriend van Roel die in Hanoi werkt als leraar Engels. Roel helpt ons met bestellen, ba (drie) egg coffee. Hij vertelt dat dit typisch Vietnamees is omdat ze tijdens de oorlog geen melk hadden en daarom opgeklopt eiwit in de koffie drinken. Het smaakt naar tiramisu, erg lekker! Ondertussen praten we met Dave en Roel over het leven in Hanoi, Roels reis, Dave's werkzaamheden, en wat we absoluut niet mogen missen in Vietnam.

Na de koffie neemt Dave ons mee naar een tentje om te lunchen. We komen bij een zaak aan waar het vol zit maar de eigenaresse pakt gelijk een tafel en vier stoelen en maakt voor ons een tafeltje buiten, top! Dave bestelt voor ons bon (vier) bun cha, een kom bouillon met vlees en daar kunnen we zelf noodles en groenten bij doen. Ook worden de eerste biertjes tevoorschijn getoverd, in Vietnam kijken ze niet verbaasd op als je om 12 uur een biertje drinkt, heerlijk land! Als we hebben gegeten nemen we afscheid van Dave - hij moet nog les geven - en gaan we met Roel op stap.

Na een zoektocht naar een pinautomaat waar we veel geld op kunnen nemen, lopen we daarna richting de Long Bien brug, een spoorbrug die is ontworpen door Gustave Eiffel, juist de man van de Eiffeltoren. De brug is lang en we besluiten daarom om met een scooter taxi heen en weer te rijden. We vinden drie scooters die dit wel willen doen dus stappen we allemaal achterop bij een chauffeur en gaan we echt deelnemen aan het verkeer van Hanoi. De chauffeurs rijden heel rustig en manoeuvreren gemakkelijk door het verkeer maar toch schrok ik de eerste keer dat de scooter met volle snelheid recht op een overstekende oude vrouw af reed (uiteraard ging dit goed). De tocht was leuk, en de brug mooi om te zien maar het uitzicht vanaf de brug over Hanoi is ook weer heel vet.

Als we afgestapt zijn weet Roel nog een leuk koffie tentje op een eindje rijden dus bestellen we een Grab. Eenmaal aangekomen hebben we een heerlijk plekje aan een groot meer en bestellen een lekker sapje en een biertje. Hier vermaken we ons wel en voelt het gelijk heel vertrouwd om met z'n drieën hier zo in Hanoi te zitten. Het is apart dat we aan de andere kant van de wereld zitten, elkaar tegen komen, en het zo natuurlijk aanvoelt. Het is heel gezellig, maar op de één of andere manier is de magie van het reizen hierdoor een beetje verminderd. Dit voelen we alledrie maar staan er niet te lang bij stil want het is nog steeds heel leuk om elkaar weer te zien! Tegen 17 uur gaan we naar Hanoi Rocks, Roels hostel. Ze hebben een grote bar op het dak met veel tafels, chille banken, en twee pooltafels waar we ons wel kunnen vermaken. We maken kennis met wat vrienden van Roel en horen dat er later op de avond live muziek is. Dit klinkt goed dus gaan we na even chillen door naar de Beer Street om wat te eten.

Terug op de Beer Street is het weer een gezellige chaos. Ditmaal gaan we ergens anders eten en bestellen met Roel een bbq, wat inhoudt dat we zelf groenten en vlees kunnen grillen op een plaat, heerlijk! We hebben het gezellig en het bier smaakt erg goed. Daarna gaan we terug naar Hanoi Rocks waar we een paar potjes pool spelen. De eerste spelen Roel en ik tegen elkaar en dat gaat best goed. Roel wint en speelt daarna tegen Marijke en ook dat ging goed. Daarna vraagt een Fransman of hij mee mag doen en we besluiten om teams te maken. Marijke met de Fransman genaamd Tiger tegen Roel en mij. Voor we beginnen vertelt Roel dat elke partij minimaal één bal erin moet schieten voor het potje afgelopen is, anders moet de niet scorende partij naakt door de bar rennen. Zo leer je om het beste pool te spelen zegt Roel haha. Marijke mag afstoten en daarna begint het spel. Al snel blijkt dat Tiger best goed kan spelen en schiet hij de ene na de andere bal in de pocket. Ondertussen lukt het Roel en mij niet om de meest simpele ballen erin te knallen en stijgt de spanning wel. Inmiddels staat het al 5-0 voor Marijke en Tiger en drinken Roel en ik nog maar een biertje tegen de spanning. En dat helpt! Gelijk daarna schiet Roel een onmogelijke bal erin en is de spanning eraf. We komen terug tot 7-4 maar daarna winnen Marijke en Tiger alsnog, verdiend.

Na het potje sluiten we aan bij Roels vrienden. Ondertussen is de live muziek begonnen, en daar wordt niemand vrolijk van. De artiest speelt leuk gitaar en leuke nummers, maar heeft een valse monotone stem en kan niet in het ritme zingen of toon houden. Heel raar en irritant want de nummers waren wel leuk en om dan zo'n verkrachte versie aan te moeten horen daar word je niet vrolijk van. Iedereen laat het maar zo en als hij zijn laatste nummer aankondigt klinkt er applaus. De rest van de avond is heel gezellig en vloeien de biertjes en rum cola's rijkelijk. Tegen half1 zijn Marijke en ik gesloopt en lopen we terug naar ons hotel, wat gelukkig dichtbij ligt. Op straat is het heel erg wennen, want het verschil van dag en nacht in Hanoi is letterlijk een verschil als dag en nacht ;) Waar overdag overal langs de straten kraampjes te vinden zijn en scooters je links en rechts inhalen zijn 's nachts de straten helemaal verlaten op een enkele scooter na. Het is zo stil en rustig op straat dat je je af vraagt of je nog wel in dezelfde stad bent. Gelukkig weten we de weg naar huis nog, al is het wel moeilijker dan overdag omdat je de straten nu niet herkent. Eenmaal thuis storten we ons op bed en vallen vrijwel gelijk in slaap. We hebben het fantastisch gehad met Roel en kijken ernaar uit om de leuke plekjes in Hanoi straks met Dick te kunnen delen.