Dag 71 - Vati ophalen van het vliegveld

29 maart 2018 - Hanoi, Vietnam

Na ruim 2,5 maand wachten, is de dag eindelijk daar! Mijn vader landt vandaag op Hanoi airport, en we gaan hem ophalen met de lokale bus.

We worden vroeg wakker in ons Airbnb appartement na een nacht goed slapen. Omdat we geen ontbijt hebben geregeld van te voren, moeten we vanochtend op zoek naar een leuk tentje om te ontbijten. We zoeken wat op TripAdvisor en dan vind ik de bar "Always". De bar heet 'always' naar de uitspraak van professor Sneep in de Harry Potter boeken en het blijkt een themacafé te zijn. Als twee echte Harry Potter fans hebben we hier wel oren naar en we zoeken niet verder, maar pakken onze tas en gaan op weg naar het café. Het zit op ongeveer een kwartier lopen afstand, en is semi-onderweg naar de bushalte waar de bus naar het vliegveld vertrekt.

Als we aankomen, blijkt het café vol te hangen met props: vlaggen van alle huizen, krantenartikelen die we herkennen uit de films, en er is zelf een afdeling met mantels en toverstokken die je kunt gebruiken om foto's te maken! Awesome! Snel bezetten we een tafeltje aan de wand en openen de menukaart... Tot we erachter komen dat ze geen eten serveren, het enige dat ze hebben is patat. Echter, er staat wel Boterbier op de kaart! Dit is iets waar elke lezer wel benieuwd naar is, dus we bestellen allebei een glas. Helaas blijkt het een mix te zijn van cola, aardbeiensiroop, suiker en slagroom. Vreemd genoeg smaakt het niet heel slecht, maar er zit zoveel suiker in dat we al na een half glas allebei zitten te trillen van de sugar rush. Na een paar geeky foto's met de props gaan we op pad naar een tentje dat goede koffie heeft en wel iets van (westers?) ontbijt serveert. We dwalen een uurtje door de straten van Hanoi, komen langs een leuk, druk lokaal fruitmarktje, maar echt een leuke tent om te ontbijten, vinden we niet. Daarom besluiten we vast de bus te nemen naar het vliegveld, we hebben op internet gezien dat pap driekwartier eerder landt, dus dan zijn we vast daar als hij aankomt.

Op het vliegveld blijkt de keuze ook niet al te best, dus kiezen we een restaurant uit dat uitzicht heeft op de landingsbaan en maken we het onszelf gemakkelijk met een kop thee en een broodje ei (één broodje ei, want de serveerster spreekt geen Engels en begrijpt niet dat twee mensen allebei een eigen broodje zouden willen :'D). Anyways, na ongeveer 1,5 uur wachten zien we het vliegtuig landen en zoeken we onze weg naar de vertrekhal om mijn vader te verwelkomen.

Helaas duurt het hier ook nog even, maar dan zien we opeens een paar sloffen verschijnen op de roltrap, gevolgd door een afritsbroek, een polo en het grijzende gezicht van Dick! Zo snel als hij kan, rent hij door de deuren en ik word bedolven onder een berenknuffel. Daarna is Stijn aan de beurt en gaan we eigenlijk gelijk op zoek naar een simkaart, want mijn vader heeft natuurlijk internet nodig ;-)

Hierna zoeken we de bus op terug naar het oude centrum en kletsen we wat af; over mijn vaders' reis, over onze avonturen en over wat er aankomende week op de planning staat! Als we aankomen op het busstation duiken we de chaos van de Old Quarter in, waarna ik natuurlijk pontificaal de verkeerde kant oploop en Stijn geïrriteerd achter ons aan komt rennen dat we de verkeerde kant op gaan.

Gedurende de wandeling naar ons appartement kijkt mijn vader zijn ogen uit, bewondert de vriendelijke mensen en de georganiseerde chaos van het verkeer! We brengen zijn spullen naar het appartment, en gaan dan op zoek naar iets te eten. Dat vinden we uiteindelijk bij Roel zijn lievelingstentje: Bahn Mi 25, en hier eet pap zijn eerste Vietnamese eten: een broodje Bahn mi (groente, rundvlees, kaas en nog veel meer). Daarna struinen we verder door de Old Quarter, komen we uit bij de Vietnamese Notre Dame (waar pap enthousiast aan het fotograferen slaat), gaan we geld pinnen en brengen dan een half uurtje door op het bankje aan het meer. Daarna gaan we terug naar het appartment, frissen we ons op en gaan we naar de beer street. Hier gourmetten we en drinken we een aantal Crystal Tigers. Daarna is het bedtijd, want papa heeft een nachtje overgeslagen en moet uitrusten! Eenmaal thuis bellen we nog even met Lien en dan gaan we slapen.

Foto’s