Dag 73 - De oude hoofdstad van Vietnam: Hue

31 maart 2018 - Hue, Vietnam

Rond een uur of 6 zijn we alledrie klaar wakker, maar niet door de Spaanse familie die hebben geen kik gegeven! Mede dankzij onze Duits sprekende Vietnamese medereiziger die het nodig vind om op dat tijdstip luidruchtig te gaan bellen, maar vooral vanwege de harde matrassen en het deinen van de trein op het spoor. Hierdoor hebben we allemaal weinig geslapen, en dat is balen want we hebben een drukke dag voor de boeg gevolgd door nog een rit richting Ninh Binh met de nachttrein.

Tegen 9 uur komen we aan op het station van Hue. Marijke heeft via TripAdvisor gevonden dat tegenover het station een restaurant zit, Mr. Pho, waar we ons kunnen opfrissen, onze tassen kunnen laten, en scooters kunnen huren, top!! Als we het station uit lopen zien we Mr. Pho al staan en die begroet ons uitermate vriendelijk. We bestellen allemaal koffie en een Banh Mi en twee scooters waarmee we de stad en de omgeving gaan verkennen. Voor 200,000 Dong (Dingdong volgens Dick ;)) kunnen we twee scooters huren. Het zijn niet meer de nieuwste scooters, maar de motor en de remmen werken (redelijk) dus zijn we klaar om te gaan. Allereerst gaan we buiten de stad wat bezichtigen: een gesloten watersport park en twee tombes.

Als we wegrijden bij Mr. Pho nemen we voor het eerst echt deel aan het Vietnamese verkeer. Het is gelukkig een stuk rustiger dan in Hanoi maar de chaos is er niet minder om. Overal getoeter, scooters die je links en rechts inhalen, en auto's die tegen het verkeer inrijden. Gelukkig hebben we van Roel geleerd dat de grootste voertuigen, dus vrachtwagens, bussen en auto's, voorrang hebben en daarna is het ieder voor zich. Dit wordt wat! We gaan ervoor en na een paar minuten zijn we al gewend. Het ziet er chaotisch uit maar als je aan het verkeer deelneemt valt alles op z'n plek en gaat het eigenlijk vanzelf. Het helpt ook wel dat de wegen erg goed zijn: kuilen zijn vrijwel nergens te bekennen. Met Marijke achterop als navigator en snelheidsmeter (want op de scooter werkt ie niet) werken we ons door het verkeer en gaan we naar de eerste bezichtiging.

Via een achteringang rijden we het terrein van het pretpark op, om na 30 seconden alweer weggestuurd te worden door een bewaker omdat het park verboden terrein is vanwege instortingsgevaar, dammit! We laten het hier niet bij zitten en gaan het via de officiële ingang van het park proberen. Daar aangekomen zien we nog meer scooter rijders staan maar ook zij komen er niet in. We hebben geprobeerd de bewaker om te kopen maar ook dit werkt niet. Jammer want het schijnt heel vet te zijn! We besluiten het later op de dag nog een keer te proberen. Voor nu gaan we naar de eerste tombe toe.

Na 10 minuten rijden komen we aan bij de tombe van Khai Dinh, de twaalfde keizer van de Nguyen-dynastie. Deze tombe ligt op een heuvel en dus moeten we veel trappen op. Het complex is nog geen honderd jaar oud, Khai Dinh regeerde namelijk van 1916 tot 1925 en alles is zelfs na de oorlog goed bewaard gebleven. We blijven er niet te lang omdat veel tours hier ook stoppen en het daardoor best druk is. Terug naar de scooters!

De tweede tombe ligt op weer 10 minuten rijden en we kunnen onze scooters parkeren bij een restaurantje op voorwaarde dat we straks wat komen drinken, deal! Dit complex bevat minder tempels maar is wel veel groter en ruimer opgezet. In tegenstelling tot de vorige tombe is hier heel veel groen en biedt gelegenheid voor een mooie wandeling. Als we zijn uitgekeken bij de tombe van Minh Mang gaan we wat drinken bij het restaurant. Daar komen we erachter dat de eigenaar drie puppies heeft rondlopen! Hier moeten we natuurlijk even mee spelen :) Na een verfrissende koffie en cola stappen we weer op de scooter.

Het is heerlijk om door dit groene bergachtige landschap te cruisen en we genieten van de natuur. Ook Dick geeft meermaals aan dat hij het zo ontzettend leuk vindt, wij zijn heel blij dit te horen! Op de terugweg naar Hue proberen we nog één keer het waterpark binnen te komen maar ook deze poging is tevergeefs. De bewaker heeft ons weer snel in de smiezen. Helaas, dan houdt het op en we rijden verder naar een restaurant genaamd Nook. Hier eten we een heerlijke lunch! Lekkere juices, goede burgers en hele vriendelijke bediening. Met volle buikjes en hernieuwde energie gaan we naar The Forbidden Purple City, het oude centrum van Hue wat tot een aantal jaar geleden gesloten was voor toeristen, én het plebs.

Eenmaal aangekomen zien we een gigantische muur die de hele stad omhelst. Dit beloofd wat voor de rest van het complex maar als we binnen de stadsmuren komen blijkt al snel dat veel van de oude stad verwoest is in de Vietnamese oorlog. Gelukkig wordt er hard gewerkt om de stad in zijn oude glorie te herstellen. Wat er nog wel staat is indrukwekkend om te zien en beschrijft de rijke geschiedenis van het stadje. Ook vet om te bedenken dat hier ooit de keizers van weleer op dezelfde grond rondliepen. Leuk is om te zien dat er tussen huizen overdekte paden zijn gemaakt, zodat de keizerlijke familie niet in de zon hoefde te komen en hun witte huidje konden behouden.

Wanneer we de stad uit lopen is het al 5 uur geweest en hebben we nog minder dan 2 uur voor we de scooters moeten inleveren. We besluiten nog even kort een pagoda te bezoeken, de Thien Mu Pagoda. Ook hier is het druk en moeten we veel trappen lopen en merken we dat het een vermoeiende dag is geweest. We kijken snel rond en gaan dan via een toeristische omweg de scooters weer inleveren bij Mr. Pho en op zoek naar een terrasje.

Dat blijkt nog best lastig, want door de slechte nachtrust en de vermoeidheid van de hele dag op pad zijn lopen we de verkeerde kant op en dus weg van de gezellige eetstraat van Hue. Hierdoor vinden we wel een kapper en kan Dick zijn haar bij laten scheren. Dit is echter geen succes want de kapster probeert zo snel mogelijk de haartjes van Dick's hoofd te scheren en dit gaat niet bepaald zachtzinnig.

Na deze ervaring zijn we te vermoeid om naar de gezellige eetstraat te lopen en gaan we aan tafel bij het eerste tentje wat er goed uit ziet. Dick en ik bestellen noodles en Marijke bestelt een hot plate met vlees en ei. Het eten is erg welkom en na deze maaltijd voelen we ons een stuk beter. Daarna gaan we terug naar Mr. Pho waar we omstebeurt even kunnen douchen en zijn we helemaal klaar voor de nachttrein terug naar het Noorden. Ditmaal hebben we gelukkig wel een vierpersoonscabine en hopen we op een goede nachtrust, want die is hoognodig!

Iets na negenen bedanken we Mr. Pho voor de geweldige zorgen en lopen we richting het station. De trein is er nog niet dus mogen we nog niet het perron op. Voor ons staat een grote groep Vietnamezen die het heel gezellig hebben en constant staan te lachen. Het ziet er zo melig uit en ze hebben de grootste lol. Op het moment dat ze snel nog wat foto's willen maken krijgen ze ons in de gaten en dan moeten wij uiteraard mee op de foto. Hartstikke leuk dus dat doen we en nu staan we met z'n drieën op een foto met een stuk of twintig Vietnamezen, super grappig!

Meteen na de fotosessie mogen we het perron op en om half 10 stappen we de trein in. Eenmaal in onze cabine dumpen we de spullen, zoeken snel bed uit en het duurt niet lang voor we besluiten te gaan slapen. We hebben geluk, want we de vierpersoonscabine voor ons alleen! Wat was het een ontzettend leuke dag en wat hebben we genoten van al het moois in Hue! Heel benieuwd wat Ninh Binh te bieden heeft.
Van reisblog naar fotoboek
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
reisdrukker.nl

Foto’s

1 Reactie

  1. Marijke:
    16 april 2018
    Wat een mooi verhaal, Stijn! Ik heb het gekopieerd en sla het op bij de andere verhalen over onze reis. Ik zie het zo weer voor me en wil dit graag nog eens doen!