Dag 77 - Een dag die eigenlijk niet te beschrijven valt

Vandaag is het eindelijk zo ver; we gaan varen door Halong Bay! Dit is iets waar Stijn en ik al naar uitkijken sinds het moment dat we hebben besloten om Vietnam te bezoeken. We zijn allebei gek op bijzondere natuurverschijnselen, en Halong Bay is dé trekpleister van Vietnam. Het is een groot natuurgebied, liggend in de Chinese zee, dat bestaat uit enorme karstrotsen die meters omhoog springen uit het water. Het moet prachtig zijn, de combinatie van blauwe zee en deze bijzonder gevormde rotsen.

We staan wederom vroeg op, want vandaag worden we om acht uur opgehaald voor een dagtoer. Na een heerlijk ontbijtje bij het hotel vertrekken we naar de plek waar we worden opgepikt. Eenmaal daar zien we al een stuk of 20 man staan wachten, het ziet er gezellig uit! Al deze mensen worden in twee bussen geladen en we vertrekken naar de haven waar onze boot zal vertrekken.

De boottocht bestaat uit verschillende onderdelen, we gaan allereerst varen door de haven, waar een groot visserdorp te zien is. Deze mensen leven op het water, ze hebben kleine hutjes (3 bij 3) waar ze met de hele familie slapen. De hutjes worden met een reden zo klein gebouwd: tijdens het tyfoonseizoen kunnen deze mensen dan gewoon blijven wonen waar ze wonen.

Na het vissersdorp varen we tussen de eerste rotsen door en is iedereen op de boot eigenlijk stil. Het is werkelijk prachtig! Iedereen is druk bezig om foto's te maken, maar het is lastig vast te leggen hoe mooi het is. Onze tweede stop is een 'fish farm", waar vissen worden gekweekt voor de verkoop. De grootste vis is ruim 60 kilo! En dan te bedenken dat ze zijn vlees voor 1.000.000 (+/- $40) per kilo kunnen verkopen. Dit doen ze alleen niet, want de vis brengt geluk en is een gigantische toeristische trekpleister. Het is wel zielig, want voor zo'n groot beest heeft hij een akelig klein hokje. Verder bestaat de fish farm uit verschillende hokken waar vissen van een bepaalde grootte resideren. Je moet over dunne houten vlonders lopen en vooral niet van de zijkant vallen, of door het hout zakken... Zoals bij papa gebeurde! Haha! Gelukkig kon hij zich staande houden en gebeurde er verder niets.

Na de fish farm varen we een tijd rond en doen we een aantal rustigere stukjes aan van Halong Bay, waar we ook mogen zwemmen. We vermaken ons door van het dak van de boot te springen en foto's/filmpjes te maken met de GoPro. Daarna is het tijd voor lunch! Het is een heerlijke lunch, met vers gevangen vis, maar helaas zijn alle tafels al vol en worden wij drieën opgedeeld om bij andere groepjes te zitten. Een beetje ongezellig, maar het eten maakt veel goed. En dan krijg ik eindelijk het verlossende mailtje binnen: mijn paspoort is veilig aangekomen in Hanoi en ligt bij de receptie van het Traveller House op ons te wachten! Gelukkig maar :-D

Na de lunch is het tijd om te kanoën! Met volle buiken en goede moed, klimmen Stijn en ik in de kano. Als we er eenmaal inzitten en weg willen peddelen, stapt er naast ons een stel in, maar dat gaat niet helemaal goed. Terwijl de man al zit en de vrouw wil instappen, drijft de kano weg van de kant. Waardoor het bovenlichaam van de vrouw op de kant blijft en de onderkant steeds verder weg drijft. Het ziet er hilarisch uit, en uiteindelijk valt ze dan ook in het water omdat ze zichzelf niet meer kon redden. Na wat gegil kan ze er zelf ook gelukkig om lachen. Papa stapt in de kano met een Tsjechische mevrouw en we vertrekken! We kanoën door de baai en onder rotsen door. Papa slaagt er weer in om de groep kwijt te raken en een stuk af te snijden, waardoor hij en de Tsjechische mevrouw al lekker in de zon zitten te wachten tegen de tijd dat wij terug komen. Hierna stoppen we nog één keer om te zwemmen en dan varen we terug naar de haven in Cat Ba! Het was een geweldige dag, en we hebben er alledrie enorm van genoten. Volgens mij is dit één van de mooiste dingen, misschien wel het mooiste ding, dat ik ooit heb gezien.

Als we weer terug zijn in het hotel douchen we en vertrekken we richting restaurant My Way, waar we alledrie een superlekkere hamburger eten! Daarna gaat pap terug naar het hotel en zoeken wij Roel nog even op in een bar aan de boulevard, waar we met een hele groep backpackers een potje "backpackers pool" spelen. Het is lastig uit te leggen hoe het spelletje werkt, maar het komt er op neer dat je met de witte bal de zwarte bal moet wegkaatsen voordat deze stil ligt. Door de stoten zo lastig mogelijk te maken voor de persoon na jou, kun je ervoor zorgen dat deze persoon moet drinken. Of je kunt de persoon voor jou laten drinken door de zwarte bal in de pocket te stoten. Helaas is de jongen na Stijn erg goed in het spel, meerdere keren kaatst hij de zwarte bal in de pocket wat betekent dat Stijn moet drinken. Rond een uur of 11 houden we het voor gezien en gaan we slapen. Maar voordat we weggaan nemen we alvast afscheid van Roel, want de kans bestaat dat we hem niet meer in Vietnam zien. Hij vindt het lastig en voelt er helemaal niks voor om te vertrekken, maar hij heeft ook wel weer zin om het thuisfront te zien. En dat kunnen wij heel goed begrijpen!