Dag 81 – Het indrukwekkende My Son

8 april 2018 - Hoi An, Vietnam

Vandaag moeten we Riverside Hamlet helaas verlaten, maar gelukkig mogen we nog één keer genieten van het geweldige ontbijt! Daarna bestellen vragen we aan Kiet (eigenaar van de homestay) of hij een taxi kan bestellen want doordat we zo ver weg van het centrum zitten hebben de Übers en Grabs geen zin om ons op te komen halen. Ondertussen bedanken we Kiet voor de geweldige zorg van hem en zijn familie en de heerlijke relaxte tijd die we hebben gehad. We hopen dat onze volgende accommodatie net zo chill is, en volgens de foto’s moet dit wel zo zijn. Ik heb een soortgelijke homestay gevonden, ook met een zwembad, fietsverhuur en ontbijt maar dan een stuk dichter bij het centrum.

We nemen afscheid van Kiet en de taxi brengt ons binnen een halfuur naar Louis Villa. Bij binnenkomst worden we verwelkomt door een vriendelijke oude man, zijn vrouw en hun dochter. Het oude Vietnamese stel kan helaas niet erg goed Engels, maar ze doen wel heel erg hun best om het te leren. We checken in bij de dochter en daarna worden we naar onze kamer gebracht. Ook dit appartementje bevindt zich bovenin het gebouw, maar gelukkig is dit gebouw niet hoger dan de tweede verdieping. Als de deur van het appartement open gaat zien we een gigantische kamer en balkon, fantastisch! Hier kunnen we ons wel een paar dagen vermaken. Helemaal blij met onze keuze pakken we onze spullen uit en gaan dan terug naar de receptie. We willen namelijk vandaag de rest van de dag een scooter huren en op bezoek gaan bij de tempels van My Son, een tempel complex dat tussen de 4e en 12e eeuw is gebouwd. Het wordt wel een lange scooterrit want de tempels liggen op zo’n 40 kilometer afstand van Hoi An, maar we hebben beiden zin om weer eens wat te ondernemen dus gaan we ervoor.

We krijgen een hele goede scooter toegewezen en gaan onderweg. Vandaag is het droog en waait het minder hard maar het ziet er alsnog dreigend uit. Ditmaal nemen we wel onze poncho’s mee en rijden we snel langs de spa om de poncho’s af te rekenen. Daar aangekomen blijkt dat de poncho’s een gift waren en dat ze er niks voor willen hebben, super lief! We kunnen ze niet genoeg bedanken want de poncho’s waren gisteren erg welkom. Daarna rijden we door naar het tankstation, tanken twee liter en dan zijn we klaar voor onze lange tocht.

De weg naar My Son is niet heel boeiend, maar je rijdt wel over een stuk nieuw wegdek en door schattige kleine dorpjes. Daarnaast is het rijden wel heel leuk omdat de scooter ontzettend goed op de weg ligt en aardig wat power heeft. Na 45 minuten komen we eindelijk aan bij My Son. Het is inmiddels al 15 uur geweest en we hebben nog niet geluncht, dus halen we een ijsje bij de ingang. We zijn blij dat we er op zo’n laat tijdstip zijn want we hebben al gehoord dat er ’s ochtends bussen vol met Chinezen deze tempels bezoeken, en nu is het heerlijk rustig dus kunnen we lekker op ons gemakje dit complex verkennen.

In het museum van My Son komen we erachter dat de tempels hier gebouwd zijn met behulp van bakstenen. Jaaa, bakstenen! Verbazingwekkend genoeg was de stam die hier leefde zijn tijd ver vooruit. Het is een heilige plek en er stonden vroeger 71 monumenten, verdeeld over acht groepen. Helaas zijn er over de tijd, vanwege aardbevingen en oorlog, veel monumenten verloren gegaan. Desalniettemin is het indrukwekkend om te zien hoe groots het opgezet is en de plek waar de tempels gevestigd zijn. Het gebied is afgesloten door bergen en er lopen op veel plekjes kleine beekjes wat het tot een idyllische plek doopt. We struinen wat rond en maken foto’s van de mooie tempels. Dan ziet Marijke een mannetje die foto’s probeert te verkopen, een tough business aangezien iedereen zelf een smartphone, Gopro, of gewone camera bij zich heeft. Marijke vindt het zielig en wilt daarom een foto van hem kopen. Voor 20,000 dong worden we op de foto gezet voor één van de tempels en gaat het mannetje daarna aan de slag met het afdrukken van de foto. Wij struinen nog even door en besluiten dan toch maar om terug te gaan, mede doordat het lijkt alsof het elk moment kan gaan stortregenen. Maar eerst halen we nog onze foto op. Deze is best leuk geworden, alleen heeft de man de tempel eraf geknipt haha. Gelukkig staan wij er leuk op ;-) We bedanken hem en gaan terug naar onze scooter.

Als we terug zijn bij de scooter is het nog steeds droog, mazzel! Toch ziet het er nog steeds dreigend uit dus stappen we snel op en vertrekken we richting Hoi An. Halverwege stoppen we ergens om een kopje koffie te drinken. We hebben nog steeds niet geluncht en dus hebben we honger gekregen, maar Marijke heeft een restaurantje gevonden, Mix, waar je gigantische maaltijden krijgt dus willen we onze honger voor vanavond bewaren. De terugreis naar Hoi An verloopt prima, het is minder druk op de weg dan we dachten. Als we bij het centrum komen zetten we onze scooter in de buurt van Mix om erachter te komen dat ze vandaag gesloten is, damn! Nou dan maar op zoek naar iets anders.

We struinen door Hoi An en het is zowaar ’s avonds nog leuker dan overdag. Overal schijnen vrolijke lichtjes en over het water drijven allemaal lampioenen met kaarsjes. Dit mooie uitzicht heeft helaas ook een nadeel, want er zijn een paar blikken met Chinezen opengetrokken die overal doorheen banjeren en van alles een foto moeten hebben. We besluiten snel een eettentje te gaan zoeken. Uiteindelijk belanden we bij de beste pizzeria van Hoi An (volgens Tripadvisor). Ons oordeel is wat minder want een quattro formaggi pizza met kruidenroomkaas kan je geen echte pizza noemen. We zijn een beetje teleurgesteld maar hadden het eigenlijk ook wel kunnen weten dat de pizza’s niet zo goed zouden zijn als dat we gewend zijn.

We lopen nog wat door de straten maar zijn toch best wel moe en besluiten tegen 21 uur terug te gaan naar huis. Daar gaan we snel slapen want morgen moeten we weer vroeg op. Om 8 uur worden we opgehaald voor een kookcursus! We zijn beiden heel erg benieuwd want we hebben zo veel goeds gehoord over de Vietnamese keuken, maar we weten niet goed wat we moeten bestellen en hebben blijkbaar te vaak het verkeerde gekozen. Door middel van een kookcursus hopen we achter wat traditionele Vietnamese gerechten te komen, zin in!

Foto’s