Dag 83 – Chillen aan het strand

Vandaag doen we het rustig aan en gaan tegen 9 uur naar beneden voor het ontbijt. Voor mij een banh mi, voor Marijke een omelet. Daarna smeren we onszelf in tegen de zon. Moet dat nog? Jazeker dat moet nog. Zelfs na bijna drie maanden reizen zijn wij niet opgewassen tegen de kracht van de zon. Stiekem hopen we dat er een vakantiedag komt dat we gewoon in de zon kunnen chillen zonder te verbranden. (Toevoeging Marijke: ik denk dat ik hiervoor moet wachten tot we in Nederland zijn.) Daarna pakken we onze spullen en gaan op de fiets richting het strand. Hier merken we al snel dat het een hele warme dag gaat worden. Het is nog vroeg, rond 10 uur, maar we zweten ons kapot op de fiets. Het is wel een leuke fietstocht en zo zien we nog wat nieuwe delen van Hoi An.

Eenmaal bij het strand zoeken we een leuk tentje uit met ligstoelen waar we ons wel een paar uur kunnen vermaken. Uiteindelijk strijken we neer bij Ally’s Boutique, een strandtent van een nabij gelegen hotel. Hier is het op dit tijdstip nog heerlijk rustig en hebben we de strandbedden voor het kiezen. We bestellen beiden wat te drinken en mogen in ruil gratis gebruik maken van de handdoeken en strandbedden, chill! Het blijkt een heerlijk plekje te zijn. De eerste paar uur vliegen voorbij met af en toe dompelen en vooral veel lezen, prima vakantiedag! Het is ook wel nodig want met deze hitte kan je niet veel anders doen.

We besluiten dat we hier ook de rest van de middag willen blijven dus vragen we om de menukaart voor de lunch. Marijke besteld bananenpannenkoeken en een fruit salade en ik een club sandwich. Alles is verrukkelijk en we zijn erg blij met onze keuze! Ook de rest van de middag vliegt voorbij en voor we het weten is het alweer 17 uur. We stappen op de fiets en rijden door de drukke spits naar huis. Ondertussen genieten we van het uitzicht en de gezelligheid van het Vietnamese verkeer. Het is even wennen op de fiets, en je voelt je een stuk kwetsbaarder, maar uiteindelijk valt het allemaal mee en moet je gewoon met het verkeer meerijden.

Eenmaal thuis gekomen gaan we lekker op ons balkon zitten en kijken naar de ondergaande zon onder het genot van een pilsje die we onderweg hebben opgepikt. Het is zo heerlijk rustig hier en we zijn allebei heel tevreden en blij met vandaag. Tegen 19 uur gaan we naar Hoi An voor het avondeten. Op aanraden van mijn nichtje Evelien gaan we naar Mr. Son. Zij zei dat toen ze in Hoi An was met een paar vriendinnen ze elke avond bij Mr. Son hebben gegeten. Eenmaal bij Mr. Son aangekomen zien we een heel vrolijk oud Vietnamees mannetje die een tafel voor ons regelt. Dit was nodig want zijn restaurant zit helemaal vol. We gaan aan tafel en weten, dankzij onze kookcursus, precies wat we moeten bestellen! Niet veel later zitten we banh xeo, spring rolls, fried wonton, en Cao Lau, een specialiteit in Hoi An. Het is heerlijk en we besluiten om hier morgenavond weer naar toe te gaan!

Op de terugweg komen we langs een ijskraam en daar heb ik wel zin in. Deze man maakt ijsrolletjes. Hij heeft een grote ijsplaat en daarop hakt hij een vrucht in stukjes. Dan doet hij er wat melk bij en schuift het ‘vrucht en melk’-mengsel over de ijsplaat zodat er ijs los komt en de melk in de vrucht en het ijs trekt. Vervolgens, als het mengsel wat steviger is geworden, smeert hij alles over de ijsplaat uit zodat er een dun laagje op de ijsplaat ligt. Vervolgens snijdt hij het mengsel in stukken en rolt ze op, en zo heb je heerlijk ijsrolletjes. Ik bestel er één met mango en het smaakt erg lekker, zelfs Marijke (geen ijsfan) keurt het goed. Helemaal blij met mijn ijsje lopen we door de straten van Hoi An en gaan een paar winkeltjes binnen op zoek naar leuke kleding. Omdat we te bang zijn dat we het over een paar maanden niet meer passen kopen we niks maar de kleding die ze hebben is erg mooi. Niet veel later gaan we terug naar huis. Het was een heerlijke vakantiedag, en ik heb zo’n vermoeden dat we morgen hetzelfde gaan doen.