Dag 85 - Nog een laatste keer met de nachttrein

Op ons laatste ochtend in Louis Villa doen we het rustig aan. We ontbijten voor de laatste keer aan het zwembad, en gaan dan omhoog naar onze kamer om de tassen in te pakken. Om vijf voor 12 checken we uit en pakken we de fiets om wederom naar het strand te vertrekken. We maken een tussenstop bij "toast" een koffietentje waar een vriend van Thirza heel enthousiast over scheen te zijn (bleek uiteindelijk een andere tent te zijn), maar de koffie was er erg goed! Hierna willen we verder fietsen, maar is er iets geblokkeerd in mijn slot en we krijgen hem niet meer open. Dan krijg ik het geniale idee om een tandenstoker te vragen en te kijken of we op deze manier datgene wat blokkeert eruit kunnen krijgen, na een kwartier peuren krijgen we hem nog steeds niet over en ga ik maar de homestay bellen om te vragen of zij kunnen helpen. Terwijl ik bij de balie sta, komt Stijn (mijn held) aangerend en heeft hij het voor elkaar gekregen het slot te openen! Na deze overwinning springen we op de fiets en racen we naar het strand.

Eenmaal in ons favoriete strandtentje worden we hartelijk welkom geheten (ze kennen ons inmiddels) en kiezen we een mooi plekje uit. We brengen de rest van de middag hier door, totdat we rond een uur of vijf weer op de fiets stappen en terugfietsen naar Louis Villa. Hier kunnen we even douchen en ons opfrissen, waarna we onze tocht vervolgen naar het centrum van Hoi An. Hier hebben we afgesproken voor een laatste drankje met Alex en Sarah.

Na een tijd kletsen, nemen we afscheid van hen en gaan we wederom door naar het Griekse restaurant "Mix", waar we een meat platter voor één bestellen en hier samen ons buikje van rond eten. Tot slot struinen we nog wat door de sprookjesachtige straatjes van Hoi An, tot het echt tijd is om afscheid te nemen van de stad. We worden om half 10 namelijk opgehaald en met de taxi naar het treinstation in Da Nang gebracht, waar we voor een laatste keer in Vietnam met de nachttrein gaan reizen naar Nha Trang. In Nha Trang nemen we een bus naar Da Lat. Al met al een flinke reis en ik zie er tegenop. Hopelijk delen we deze keer een coupé met andere backpackers; dat zou wel een keer relaxt zijn.

Helaas. We delen de coupé met twee Vietnamese vrouwen en een kind. Die allebei een beetje benauwd kijken als Stijn - gezien zijn lengte - in het bovenste bed kruipt. Met handen en voeten geven ze aan bang te zijn dat het bed doorbreekt, maar volgens mij hoeven ze daar niet bang voor te zijn.