Dag 88 – Touren door Da Lat met de Cozy Nook crew

Na weer een leuke dag en leuke avond kijken we ook weer uit naar vandaag. We gaan namelijk met z'n achten scooters huren! Liam en Ash, twee Britse gasten, hebben hun eigen motoren maar de rest moet ze nog huren. Gelukkig kan dit allemaal via Cozy Nook geregeld worden. Rond 11 uur kunnen we ze ophalen en na een wandeling van 5 minuten naar de garage hebben we vier prachtige Yamaha Airblades. Mike en  Carien hebben hun eigen scooter, Tanja neemt Ruby achterop, en ik deel de scooter met Marijke. Op dat moment komen Liam en Ash aanrijden, het duurde even voor ze hun scooter uit de garage van Cozy Nook hadden gehaald. Hun motoren zien er gaaf uit en maken een mooi geluid. Marijke en ik krijgen gelijk zin om Vietnam nog een keer te bezoeken, maar dan op de motor!

Na een foto shoot van de 'gang' gaan we op pad. Eerste locatie: Elephant Waterfalls! De weg ernaartoe loopt langs een berg rand en schijnt heel leuk te zijn om te berijden. Daar is geen woord van gelogen. Het duurt even voor we het chaotische verkeer van Da Lat achter ons hebben gelaten maar dan rijden we toch echt over een spiksplinternieuw stuk asfalt langs de rand van de berg. Zo vet om deze bochtige weg met de scooter te doen!! De scooter rijdt heerlijk, het wegdek is goed, amper verkeer op de weg, en het zonnetje schijnt. Top top TOP!!

De rit naar de watervallen duurt ongeveer 40 minuten. Daar aangekomen vinden we een restaurantje waar we mogen parkeren op voorwaarde dat we straks hier komen lunchen. Prima deal. Eenmaal afgestapt merken we pas hoe warm het is. Het is echt een verzengende hitte en zonder een stap te hoeven zetten is iedereen al aan het zweten. Tegenover het restaurant is de ingang naar de watervallen en eerst zien we van bovenaf de gigantische hoeveelheid water die naar beneden valt. Daarna gaan we op een soort van canyoning tour achtig manier naar beneden. Er zijn een paar trappen, maar je moet vooral een weg zien te vinden door over rotsen te klauteren. Beneden hebben we een vet uitzicht op de waterval. Hij is zo'n 30 meter hoog en even breed. Alleen waarom het nou de Elephant Waterfalls wordt genoemd weten we niet.

Als we terug naar boven lopen voelt iedereen het canyoningen van gisteren in zijn lichaam. Het klimmen gaat moeizamer dan gedacht. Eenmaal boven zweet iedereen zich een ongeluk en is het tijd om de verkoeling van het restaurantje op te zoeken. Daar aangekomen bestellen we allemaal wat te eten en te drinken. In de tussentijd begint het een beetje te miezeren maar lijkt er in de verte een grotere bui aan te komen. Daarom blijven we nog maar even wachten.

Tegen half 3 is de grote bui over ons heen gekomen en gaan we terug richting Da Lat. We zijn net vertrokken of het begint weer een beetje te druppen. Dit hadden we niet verwacht maar de regen is welkom want het is nog steeds warm. Dus rijden we door. Een minuut later worden de druppels dikker, en worden we echt nat. Nog een minuut later barst het los en zoeken we een plek om te schuilen. We zijn doorweekt! Heel even reden we door de bui maar dat was genoeg om ons van top tot teen zeiknat te maken.

We schuilen tot het minder hard regent en vervolgen daarna weer onze weg. De wegen zijn gelukkig niet heel nat of glad. Waarschijnlijk komt dit door de hitte van de wegen die de regen verdampt. Hierdoor kunnen we weer lekker scheuren! Vlak voordat we bij de weg langs de berg komen bedenkt Marijke dat het leuk is om een stukje met de Go Pro te filmen en dan iedereen in te halen zodat we ze op film hebben. Top idee! We stoppen even, pakken de Go Pro en zetten dan de achtervolging in!

Op het moment dat we de Go Pro pakken rijdt iedereen nog netjes bij elkaar maar wanneer we weer achteraan aansluiten zien we dat Liam en Tanja (met Ruby achterop) ervandoor zijn. Oeeh dit wordt leuk :D We zetten achtereenvolgens Mike, Ash, en Carien op film en gaan dan vol gas achter de kopgroep aan. We rijden niet meer over de berg rand, maar zijn aan het racen! Het duurt ongeveer 5 minuten voor we Liam en Tanja achterhalen, maar dan moeten we er nog voorbij en dat laten ze niet zomaar gebeuren. Ze gaan vrolijk verder met racen, en wij ook. Vlak voordat de weg langs de berg rand op houdt hebben we iedereen ingehaald. Dat was echt fantastisch!

Daarna zetten we koers naar een rodelbaan, iets waar we allemaal naar uit kijken! De rodelbaan is 2,4 kilometer lang en blijkbaar de langste in heel Zuidoost Azië. Eén voor één stappen we in een karretje en gaan we de berg af, woohoo!! Zo vet om te doen! Even later staan we weer bij onze scooters en gaan we naar onze laatste activiteit van de dag: the Crazy House. Dit is een soort van attractiepark maar dan zonder attracties met een decor wat niet onder doet voor wat je in de Efteling of Disney land vind. Ook blijkt dat de eigenaar van the Crazy House dezelfde is als die van de Maze bar, wat logisch is als we eenmaal binnen zijn. Overal zien we sluiproutes en paden die verbonden zijn met de gebouwen wat het geheel weer tot een doolhof maakt. Als we alles gezien hebben krijgen we gelijk zin om weer te spelen. Helaas hebben we daar geen tijd meer voor want het is al 18 uur geweest en het family dinner wacht op ons.

Terug in het hostel zien we dat het al erg vol zit. Gelukkig zijn onze hosts zo lief om een tafel bij te zetten zodat we met z'n achten bij elkaar kunnen zitten. Als we eenmaal zitten voelen we de vermoeidheid van de hele dag pas door ons lichaam trekken, en als het eten op tafel komt merken we hoeveel honger we hebben. Het is een beetje beschamend maar waar er aan andere tafels gezellig gekletst wordt kan je bij onze tafel alleen maar eet geluiden horen. Iedereen pakt wat ie pakken kan en zelfs de hosts moeten erom lachen. Als een bord eten leeg is nemen ze het mee en is het binnen no time weer bijgevuld. Onze schranspartij duurt in totaal 30 minuten. Waar de rest nog rustig zit te eten zijn wij klaar haha. We spreken af om 20 uur zodat we ons even kunnen chillen en opfrissen, want om 20 uur moeten we er staan. Dan gaan we met z'n allen naar de karaoke bar!!

Om 20 uur vertrekken we en bij de tweede karaoke bar die we vinden mogen we naar binnen! De eerste zat helaas al vol. We krijgen een hele ruimte voor onszelf en bestellen genoeg bier om in de juiste sfeer te komen. Dan beginnen we en duurt het niet lang voor Britney Spears en The Spice Girls door de speakers knallen. We hebben het goed naar ons zin en ondanks dat er maar twee microfoons zijn zingt iedereen uit volle borst mee. Halverwege de avond komt er een bezopen Vietnamees binnen die ons naar zijn kamer probeert te lokken. Natuurlijk! Eens kijken hoe het er dat aan toe gaat. We zien een kamer met acht mannen en vier vrouwen die zo te zien ook goed aan het drinken zijn. Speciaal voor ons wordt Celine Dion aangezet en zingen we allemaal My Heart Will Go On. Tijdens het nummer pakken alle Vietnamezen hun telefoon om met ons op de foto te gaan of om alles te filmen. Na Celine Dion worden er nog een paar Engelse nummers aan gezet maar deze kennen wij allemaal niet. Het zijn hele simpele Engelse liedjes. Een stuk uit het refrein van een nummer: "it doesn't matter if you're black or if you're white, it doesn't matter if its day or night" en dat dan vier keer achter elkaar begeleid door een deuntje bedacht door Zanger Rinus of rapper Sjors. Erg slecht dus maar de Vietnamezen kennen de nummers helemaal! We blijven nog een paar nummers meedoen maar gaan daarna terug naar onze kamer. Daar treffen we twee Vietnamezen aan die een Vietnamees nummer aan hebben gezet waarvan we alleen "Vietnam hee, Vietnam hoi" kunnen begrijpen. Het is één grote gezellige boel geworden! We gaan verder met zingen maar tegen half 12 komt er iemand van de bar ons mededelen dat ze gaan sluiten wat betekent dat er een einde komt aan onze leuke avond. De schade van zo'n avond karaoke zingen en bier drinken: 4 euro per persoon.

Terug bij het hotel nemen we afscheid van Mike en Tanja want zij nemen 's ochtends om 7 uur de bus naar Mui Ne. Liam en Ash gaan ook naar Mui Ne maar vertrekken tegen 11 uur met de motor dus die zien we nog wel. Ruby en Carien blijven nog een dagje en met Carien gaan we nog een dag scooter rijden. We hebben de scooters nog bij het hotel staan dus kunnen morgen gelijk op pad. Het is jammer dat we niet meer met dezelfde groep zijn maar dat is backpacken. Wie weet komen we ze nog ergens tegen. Nu hebben we in ieder geval leuke herinneringen gemaakt met een gezellige groep mensen die we gaan missen.