Dag 97 – Van Modessa naar El Nido

’s Ochtends begint de dag eigenlijk weer hetzelfde als alle andere. We staan rustig op, gaan ontbijten, smeren ons in en liggen in de schaduw te zweten. Als het tijd is voor de lunch, is het helaas ook tijd om uit te checken dus slepen we onze backpacks mee naar het restaurant voor onze laatste maaltijd. Als we eenmaal zitten komt George, de hond van het eiland, nog gezellig bij ons zitten. We hebben het nog niet verteld maar George is een hele coole oude baas! De werknemers zijn gek op George en vertellen ons dat hij al 15 jaar oud is. Vroeger, toen het nog een jonge vitale doggo was sprong hij de zee in en ging hij op vissen jagen. Wanneer hij er eentje had gevangen liep hij trots naar de keuken toe, met de vis in z'n bek, en gaf 'm aan de chef, super cool! De chef accepteerde de vis en maakte een lekker maaltje voor George. Nu is George helaas al erg oud en loopt hij moeilijk, maar het blijft een oude baas!

Na de laatste maaltijd stappen we in het bootje naar Roxas, waar we samen met 6 andere mensen teruggebracht worden naar het vaste land. Stijn en ik hebben nog niets geboekt om in El Nido te komen, geen bus, maar ook geen hotel omdat het internet afgelopen dagen zo slecht is geweest. Gelukkig hebben de mensen van Modessa Island geregeld dat wij met een tryke naar het busstation worden gebracht, waar we een minivan naar El Nido kunnen pakken.

Als we op de kade in Rochas aankomen, blijkt er een ander stel vanuit Modessa ook naar El Nido te reizen. Samen stappen we in de tryke naar het busstation, en eenmaal daar aangekomen horen we dat we voor 350 peso’s per persoon naar El Nido kunnen reizen. We moeten even wachten tot er een busje komt, maar dan kunnen we mee! Op het busstation raken het Spaanse meisje en ik in gesprek met een man uit Maleisië, die is geëmigreerd naar de Filipijnen. Hij vertelt ons over zijn reizen, maar ook over hoe we op moeten passen dat we niet worden opgelicht door de Filipino’s. Hij vraagt nieuwsgierig hoeveel we voor de bus moeten betalen, en als wij aangeven dat het 350 is zegt hij dat het normaal 250 is en dat we echt niet meer dan dat moeten betalen! Gelukkig is nog niets betaald en als we eenmaal in het busje zitten, komt er een mannetje op ons af die 350 vraagt, maar wij houden voet bij stuk en mogen dan uiteindelijk toch 250 betalen. Mooi hoe dit toch gaat hier, maar het zorgt er wel voor dat we van te voren moeten weten hoeveel iets kost voordat we gaan boeken. (Daarbij moet ik zeggen dat we zo langzamerhand wel een beetje moe worden van het Aziatische gebruik om altijd maar te proberen om toeristen op te lichten.)

De busrit gaat zonder al te veel bijzonderheden voorbij; we zitten lekker in de airco en de tassen liggen stevig bovenop het busje vastgebonden. Rond een uur of 17 komen we aan in El Nido, en ondertussen zijn wij erachter gekomen dat het niet zo makkelijk is om een accommodatie te vinden in El Nido. Echt alles zit volgeboekt, dus besluiten we de kilometer van het busstation naar het stadje te lopen, in de hoop dat we onderweg een leuk hotelletje tegenkomen. We kijken bij een aantal accommodaties binnen maar ze zijn óf verschrikkelijk duur óf er is geen airco – iets waar we na alle hitte ontzettend behoefte aan hebben. Uiteindelijk belanden we in het stadje zelf en besluiten we eerst maar wat te gaan eten. We gaan eten bij de nummer 1 van tripadvisor: the Happiness Express (al voelden wij ons op dat moment niet al te happy, zo kun je je misschien wel voorstellen) wat een vegan hipster tent blijkt te zijn. We hebben echter allebei zo’n berenhonger dat we gewoon iets van de (veels te dure) kaart bestellen. Stijn twee pita’s met een kwak hummus, ik een soort van bruschetta op een pitabroodje. Het eten is goed! En we knapen zienderogen op. Helaas nog steeds geen nauwelijks internet, maar met heel veel geduld vinden we een hotelletje om de hoek waar nog voor één avond een kamer vrij is, met airco. We hijsen onze zware tassen weer op de rug en gaan op pad, checken in en zetten de airco op 28 graden – eindelijk even afkoelen. Die avond slapen we het beste dat we in tijden hebben gedaan! Morgenochtend gaan we maar eens zonder tassen op pad om een nieuwe accommodatie te zoeken. Wie weet kan de eigenaar hier iets adviseren dat niet online staat, want via de WiFi kunnen we nog steeds niet vinden dat airco heeft, een beetje leuk is en betaalbaar is…! Dit stukje van de Filipijnen is wel heel erg toeristisch, dat is voor ons (zoals je misschien tussen de regels kunt lezen) wel even wennen.