Dag 8 - Slingeren door de bergen naar Pai

's Ochtends worden Stijn en ik al vroeg wakker op de dorm. We hebben prima geslapen, maar zijn allebei wel zenuwachtig voor de busrit naar Pai. Ons is namelijk verteld dat we in een drie tot vier uur durende rit (afhankelijk van de chauffeur) ruim 700 bochten zullen afleggen. Meerdere mensen geven aan dat het een hel van een rit is, en dat wanneer je overgeeft de chauffeur niet stopt en gewoon doorrijdt tot de eindlocatie. Voor de zekerheid hebben we dus maar wagenziekte pilletjes gekocht bij de apotheek.

Om 10 uur worden we opgehaald bij het hostel en nemen we afscheid van La, de eigenaar van het Doi Doo Dao hostel - wat een fijne tijd hebben we hier gehad! Gelukkig gaat een groot gedeelte van de groep Nederlanders die we hier hebben ontmoet met ons mee naar Pai, iedereen vertrekt binnen afzienbare tijd voor en na ons. Genoeg gezelligheid in Pai dus!

Als we aankomen op het busstation van Chiang Mai hebben we geluk en worden we naar een leeg busje gestuurd. Met knikkende knieën gaan we zover mogelijk voorin zitten, we hebben namelijk gehoord dat het daar het beste te doen is tijdens de rit. Na ongeveer twintig minuten wordt de rest van de bus volgeladen met een groep van 9 Britse mannen. Gezellig! We kunnen gaan.

Na de eerste kilometer valt het ons al op dag we een hele chille chauffeur hebben, hij kan goed rijden en scheurt niet rond alsof hij onderdeel is van een NASCAR wedstrijd. Als we eenmaal de bergen in rijden kun je merken dat hij veel ervaring heeft, hij kent letterlijk elke bocht uit zijn hoofd en kiest alleen de ideale lijn op plekken waar wij het zelf ook aan zouden durven. Stijn zegt dat hij het ook goed zou doen op de Nordschleife. Uiteindelijk doen we zo'n 3 uur over de rit van Chiang Mai naar Pai en worden we allebei totaal niet misselijk. We zijn echt bang gemaakt om niets. De terugweg willen we eigenlijk op de scooter doen, dit schijnt heel vet te zijn!

Aangekomen in Pai hijsen we onze backpacks op de rug, het is een kwartier lopen naar ons hostel en dat is prima te doen. Eenmaal aangekomen in het Easy Guest House, blijken we in een echte hippietent te slapen. Bob Marley schalt uit de speakers en achter de balie staat een Thai met dreadlocks tot zijn knieën! We checken in en onze privé kamer voor 500 baht per nacht ziet er prima uit. Er is geen airco, maar dat is niet erg want het schijnt hier 's nachts erg koud te worden. Verder hebben we een eigen douche, wc en een groot tweepersoonsbed met klamboe erboven. Gaaf! Nadat we zijn ingecheckt blijven we even chillen op de kamer en besluiten dan Pai te verkennen. De walking street hier schijnt een walhalla voor foodies te zijn, yes! We hebben al zoveel goede verhalen gehoord over het eten hier dat we met rammelende buikjes op weg gaan. Het is ongeveer een kwartier lopen vanaf ons hostel. Eenmaal daar aangekomen merken we dat de walking street nog helemaal niet tot leven is gekomen. Blijkbaar start het pas vanaf een uur of zes, en wij lopen er om half 5. Gelukkig is er wel een stand open met dumplings, en wat voor een dumplings! Wow, zo. ontzettend. lekker!!!! Aaah, water loopt me nu weer in de mond.

Hierna besluiten we een scooter te huren en nog even een uurtje door de omgeving te cruisen, het landschap is hier namelijk echt fantastisch! Nog een beetje onwennig stappen we op de scooter en rijden we naar Yun Lai, een viewpoint over de vallei. Het is ongeveer 20 minuten rijden en op het einde moeten we een bergwand omhoog waar in Nederland een bord met 20% bij zou staan, als je snapt wat ik bedoel ;-) Met samengeknepen billen zit ik achterop (zeker na het ongeluk in Dubrovnik) maar Stijn kan gelukkig supergoed rijden en brengt ons veilig omhoog! En het is het waard, wat een fantastisch uitzicht over de hele vallei. Prachtige bergen omsluiten ons aan alle kanten, en omdat de zon bijna ondergaat hebben we een magisch licht. We proberen een paar romantische selfies te maken, maar dat lukt niet echt dus geven we het maar op en besluiten we gewoon te genieten van het uitzicht.

Hierna rijden we terug naar de walking street, en deze is getransformeerd tot een hele gezellige straat met fantastisch eten. Yum! We hoorden een verhaal over verse bruschetta's dus die wilden we graag proberen! (Ze waren heerlijk) Hierna ziet Stijn een stand met wafels, bananen en Nutella en bestelt hij een gigantische wafel met een diameter van 15 cm en een dikte van 3 cm (ook heerlijk). We sluiten de avond af met een cocktail, waarbij we proosten op Oma Alders en gaan dan lekker vroeg naar bed.

Eenmaal aangekomen in het hostel blijkt alleen dat de klamboe vol met gaten zit, en het bed zo hard is als een plank, maar we zijn allebei zo moe dat we heerlijk slapen!