Dag 4 - Met de nachttrein naar Chiang Mai

Op de vierde dag staan we relatief vroeg op om onze backpacks in te pakken. We moeten om 12 uur uitchecken bij het hotel, en worden om 17:40 verwacht op station Hua Lemphong. Overdag willen we nog wat tijd uittrekken om het koninklijk paleis te bekijken.
Uiteindelijk checken we rond 11 uur uit, en mogen we (gelukkig) onze backpacks neerleggen in de storage room van het hotel. Fijn!

We besluiten de 22 minuten te lopen naar het koninklijk paleis, want het is bewolkt en er staat een lekker windje waardoor het niet super warm aanvoelt. Onderweg kijken we op een plattegrond om te checken of we goed lopen, en terwijl we daar staan komt er een schattig, klein, oud mannetje aangelopen dat vraagt wat we aan het doen zijn. Als we vertellen dat we onderweg zijn naar het paleis begint hij te lachen en zegt: "jullie weten toch wel dat het paleis tussen 12-13 gesloten is?". Ah, denken wij; dit is dus hetzelfde mannetje dat Lien en Rem toentertijd heeft opgelicht. Hij biedt ons namelijk een boottocht aan voor 40 baht om de stad te zien. Dus, even vriendelijk lachend als hij zeggen we: "yes, we have heard this scam before." Maar in plaats van dat hij boos of chagrijnig reageert, begint hij heel hard te lachen. Gekke Thai.

Terwijl we doorlopen komen er meerdere mannen een beetje geïrriteerd op me af, want ik heb een korte broek aan en dan mag ik natuurlijk niet het koninklijk paleis in, dat toont niet de juiste mate van respect. Gelukkig verkopen ze om de 10 meter van die mooie olifanten broeken en had ik al een vestje meegenomen. Na een heerlijk ontbijtje bij een streetfood restaurant, trek ik mijn olifantenbroek en blouseje aan en lopen we naar het paleis. En wat blijkt?! Ook Stijn moet een lange broek aan! Dus kopen we voor hem ook een mooie olifantenbroek, maar wel in een andere kleur ;-)

Het paleis zelf is prachtig: zo ontzettend kleurrijk en vol met details. De architectuur hier is zo anders dan alles dat wij ooit in Europa gezien hebben. Het niveau van detail, de kleuren en het gebruik van bladgoud maakt voor een bijzondere ervaring! Halverwege het complex horen we opeens een gebed, een hele groep buddhisten die op monotone toon aan het zingen (?) zijn. Heel bijzonder om te zien. Als we verder lopen, komen we bij een grote tempel waar we onze schoenen uit moeten doen en onder geen beding foto's mogen maken. Hier staat de smaragdgroene Buddha. Dit is een beeld dat drie keer per jaar een nieuw jasje aan krijgt, en er is maar één persoon die hem mag omkleden: de koning van Thailand zelf. Wanneer we de tempel uit lopen en richting de uitgang gaan zien we de wisseling van de wacht, wat een goed ingestudeerd dansje blijkt te zijn. Al met al hebben we een goede 2 uur in het paleis vertoefd dus gaan we daarna terug naar het hotel.
Toch willen we, voor we Bangkok verlaten, nog een laatste keer de sfeer van de Khao San Road proeven en wandelen we nog één keer de chaos in. We eten nog een keer bij "My friends' streetfood" en dan gaan we naar het hotel om onze backpacks op te halen. We pakken een taxi naar het station en halen onze tickets op! Eenmaal op het station met onze kaartjes moeten we nog ongeveer een uur wachten voordat we de trein in kunnen.
We hebben de nieuwe trein, en man, wat is die luxe! We slapen in de tweede klas dus hebben twee bedden boven elkaar - genoeg ruimte dus om lekker te slapen! Helaas is het bed 1.80cm lang, dus hoewel ik (met een beetje moeite) me helemaal diagonaal uit kan strekken, moet Stijn opgekropt slapen.
Als we om 18:10 vertrekken uit Bangkok dan gaat de zon net onder. Omdat het schemert kunnen we net de sloppenwijken zien die naast de trein staan. Deze mensen leven in grote armoede zo'n halve meter van het spoor! Bizar!
Helaas gaat de zon hierna al snel onder en kunnen we niets van het landschap zien waar we doorheen rijden. Maar, 's ochtends zien we vanuit de trein de zon opkomen achter de bergen! Prachtig gewoon!

We komen om 07:15 aan in Chiang Mai, en eenmaal op het station worden we overvallen met opdringerige taxichauffeurs. Ik kan het nog niet zo goed hebben op dit vroege uur dus stamp snel door de menigte heen (haha, je kunt je voorstellen hoe dit ging), op zoek naar een rustig plekje. Hier overleggen we even of we eerst gaan eten of eerst naar het hostel toe gaan. Het wordt uiteindelijk het tweede!
Ik type dit verhaal af nadat we een heerlijk ontbijtje hebben gegeten bij ons hostel. Het Doi Doo Dao hostel heet het. Het zit stampvol Nederlanders en de eigenaar La is heel aardig! Met een groep net aangekomen Nederlanders hebben we afgesproken vanavond samen te eten (La gaat voor ons koken) en hierna gaan we naar een Ladyboy show! Ben benieuwd.