Dag 106 - Tropische regenbuien houden ons binnen

Terug in de Bayside Inn worden we rond 7 uur wakker. Ditmaal worden we niet gewekt door de zon, maar vanwege de heftige regenval. Het gaat ontzettend hard tekeer buiten en we zijn blij dat we niet vandaag op een bootje zitten. 's Ochtends doen we het rustig aan en chillen lekker in ons hotel, want buiten hebben we op dit moment niks te zoeken.

Tegen 11 uur houden we het niet meer en trotseren we de regen om ergens te gaan ontbijten. We gaan nogmaals proberen om het restaurantje Brujita te vinden, dit zou namelijk op 100 meter van ons hotel moeten liggen. Wonder boven wonder vinden we Brujita zonder echt te zoeken en kunnen we niet begrijpen dat we hier drie dagen geleden maar liefst vier keer voorbij zijn gereden. We zijn blij dat we zitten want we zijn moe en hebben honger dus bestellen een snel en simpel ontbijt: pannenkoeken. Al snel blijken de recensies van TripAdvisor niet gelogen te zijn, want we krijgen de lekkerste pannenkoeken van de hele vakantie voorgeschoteld! (Marijke is het hier niet helemaal mee eens…)

Blij en met volle buikjes lopen we weer door de regen terug naar Bayside Inn. De rest van de middag werken we een beetje aan het blog en pakken we alvast wat spullen in want morgen vliegen we naar het volgende eiland: Cebu. We hopen wel dat het nog droog wordt en het een beetje open trekt, want we willen aan het eind van de dag de berg Tapyas beklimmen en genieten van de ondergaande zon. Voorlopig lijkt het erop dat we geen zon gaan zien, maar we duimen verder.

Rond 17 uur hoor ik een Fransman vragen hoe hij op de Tapyas berg komt. Ik geef aan dat Marijke en ik ook nog de berg op willen dus of hij zin heeft om met ons mee te gaan. Daar heeft hij wel oren naar en een halfuur later lopen we met z'n drieën naar de voet van de berg. Hier begint de tocht naar boven, in totaal meer dan 700 treden. Let's go!!

Halverwege blijkt dat de conditie van de Fransman, Jean, veel beter is dan de onze en hij loopt zonder blozen omhoog terwijl wij zowat van ons stokje vallen. Als we op de top zijn hebben we een prachtig uitzicht over Coron. Helaas is de zon nog altijd verscholen achter de wolken en krijgen we geen mooie zonsondergang te zien, maar het uitzicht wat we nu hebben is het alsnog waard om de berg te beklimmen. Als Marijke en ik een beetje zijn bijgekomen pakken we er een biertje bij. We bieden Jean ook een biertje aan maar hij weigert dit omdat hij tijdelijk niet drinkt. Hij is tijdelijk gestopt, omdat hij aan het trainen is om een berg van 4,000 meter hoog in Zuid-Frankrijk te beklimmen. Dit verklaart zijn goede conditie en waarschijnlijk valt het dan nog wel mee met hoe slecht de onze is. (Edit: nee hoor, maak je maar geen illusies. Na 4 maanden niet sporten is onze conditie gewoon om te huilen.)

Jean vertelt dat hij eigenlijk vandaag door zou vliegen naar Manilla, maar dat het vliegtuig niet is aangekomen op Coron. Dit kwam doordat de piloot blijkbaar niet durfde te landen vanwege het slechte zicht door de barre weersomstandigheden. We vinden het heel lastig om dit te begrijpen, zoiets kan toch niet? Normaal gesproken hebben piloten meer dan genoeg middelen om 'blind' te kunnen vliegen en landen. We hopen dat het vannacht een beetje opklaart, want we hebben geen zin om een dag in Coron vast te zitten.

We maken wat foto's en kletsen over vanalles en nog wat met z'n drieën. Zo hebben we het erg gezellig. Na een uurtje op de top rondgelopen te hebben houden we het voor gezien en gaan we terug naar beneden. Eenmaal terug in Coron scheiden onze wegen, Jean gaat met zijn reiscompagnon wat eten en wij gaan naar Ala-E hippiehouse om wat te eten en nog een paar drankjes met de Aussies te doen. In de Ala-E ziet het er heel gezellig en chill uit. We gaan op twee zitzakken zitten en zien twee rastas die bij elkaar hun haar aan het vlechten zijn. Ik bestel een glas rum-cola en Marijke een glas moonshine met ananas. Daarna bestellen we er nog één en beginnen we trek te krijgen dus bestellen we gelijk ook maar een burger met wat frietjes. Mijn burger was wel prima maar die van Marijke smaakt een beetje raar en heeft hele harde knoerten, dus laten we die voor een deel liggen. Inmiddels is het al 21 uur geworden, en we zijn een beetje verbaasd. We hadden half met de Australiërs afgesproken om hier nog samen een klein drankje te doen, maar we hebben nog niks van ze vernomen. We vinden het jammer maar moeten nu wel weggaan, want we hebben ook afgesproken om met Joe en Danielle een drankje te doen.

Om half 10 lopen we de No Name Bar binnen en vragen of er nog een tafeltje vrij is voor vier personen. Nu even niet maar ze gaat iets voor ons regelen. Op het moment dat Joe en Danielle aan komen lopen tovert onze gastvrouw een tafel tevoorschijn en zet deze half in de bar en half op straat. Ze pakt vier stoelen en zo hebben we een plekje voor ons vieren, net zo makkelijk.

We hebben het erg gezellig met de twee Britten en het bier vloeit rijkelijk. Tegen 12 uur moeten zij er echt vandoor, want ook zij vliegen morgen naar Manilla en ze moeten hun tas nog inpakken. Zo is het heel jammer dat we de Aussies hebben gemist, maar hebben we alsnog een hele leuke avond gehad met de Britten. We lopen terug naar de Bayside Inn en zijn wel klaar voor de volgende locatie. Hopelijk klaart het een beetje op, vertrekt ons vliegtuig gewoon en hebben we een voorspoedige reisdag naar Cebu.