Dag 50 – 10 jaar en nog lang niet klaar!

Jaaaaa 10 jaar samen! Wie had dat ooit gedacht… We worden allebei redelijk vroeg wakker, maar voelen ons wel helemaal uitgerust. Ook zijn we best blij dat we vroeg wakker zijn, des te meer kunnen we genieten van dit resort! Daarom besluiten we snel te gaan ontbijten en bestellen een buggy om ons op te halen. We zitten namelijk best ver van de ingang en daarom mogen we ons door iemand op laten halen om ons naar het ontbijt te brengen, wat een luxe!

Eenmaal bij het ontbijt zien we dat er nog één tafeltje op het water beschikbaar is. Hier gaan we zitten en zijn we benieuwd naar hoe het verder in zijn werk gaat. We worden geholpen door een Maleisische vrouw die ons een menukaart geeft. Hiervan mogen we bestellen wat we willen, zo vaak als we willen. Alsof dat nog niet genoeg is staat er binnen nog een lopend buffet klaar waar je broodjes, kaasjes, worstjes, verschillende soorten jam, yoghurtjes, fruit en koekjes kunt pakken. Er staat zelfs een juice station met allemaal verschillende verse groenten en fruit en een kok die dit ter plekke voor je bereid, nog meer luxe!

We eten ons buikje rond met één keer buffet, en twee gerechten per persoon van de kaart en gaan daarna het resort verkennen. We bekijken de verschillende caves en de hotsprings en komen daarna uit bij Dr. Fish. Dit zijn allemaal kleine visjes die de dode huid van je voeten eten. We gaan zitten en al snel komen alle vissen aangezwommen die er allemaal even uitgehongerd zijn. Ze gaan werkelijk helemaal los op onze voeten! Het voelt net alsof er kleine stroomschokjes door je voeten schieten als ze een hapje nemen en het kietelt ontzettend. Even later lopen we richting onze villa en onderweg komen we iemand in een buggy tegen die ons naar onze villa brengt. Daar trekken we onze zwemkleding en badjas aan en gaan dan richting het zwembad. Als we daar aankomen is er nog helemaal niemand dus doen we lekker ons eigen ding en maken wat foto’s en filmpjes met de Gopro. Ook gaan we even in de baden bij de hotsprings liggen. Deze verschillen in warmte tussen de 40 en 43 graden. Ze voelen heerlijk warm aan maar als ik mijn hand in het meer stop is dat nog een paar graden warmer. Helaas is dat verboden toegang. De rest van de middag liggen we te lezen aan het zwembad en te bakken in de zon.

Rond een uur of 16 gaan we terug naar de villa om ons om te kleden want we willen om 17 uur meedoen met de yoga les. Of nou ja ‘we’, Marijke heeft er heel veel zin in. Ik ben net zo flexibel en lenig als een volwassen boom dus ik kijk er wat minder naar uit, maar vooruit. In het begin van de les zijn we nog met zijn tweetjes en de leraar maar we worden al snel vergezeld door een Maleisisch stel, en daarna door de ouders van het stel. Het blijkt een hele rare les. Ik doe mijn uiterste best om de verschillende posities van de leraar aan te nemen maar krijg het met mijn onbuigbare lichaam niet geregeld. Het beste dat ik kan doen is 30%, en daar moeten ze maar genoegen mee nemen. Gelukkig hoor ik achter mij de vader van het stel bij verschillende poses kreunen van moeite en laat hij meer dan eens “what?!” “how?” “that’s not possible” en “I’m done” vallen en moet iedereen vaak lachen om zijn of haar onkunde. Tegen het einde van de les moeten we meerdere malen op onze ledematen slaan. Eerst op de voeten, dan de schenen, dan de kuiten, de knieën, bovenbenen, handen, onderarmen, en weer voeten. Ik snap er niks van maar doe vrolijk mee en achter mij zie ik een breed grijnzende Marijke als een blij kind vrolijk op al haar ledematen slaan.

Aan het eind zegt de leraar dat ons lichaam helemaal ontspannen is en dat als we nu gaan liggen we waarschijnlijk meteen in slaap vallen. Haha daar denk ik anders over! Mijn lichaam voelt zich namelijk absoluut niet uitgerust en ik heb de nodige moeite met opstaan. Als ik eenmaal sta voelt mijn rug stijf aan en heb ik de spieren in mijn lies verrekt. Op de moeizame weg terug loop ik naast een opgewekte Marijke die zegt nog nooit zo’n yoga les gehad te hebben en vraagt of ik ooit nog een yoga les mee wilt doen… Nou, ik zeg geen nee, maar ik sta ook niet te springen voor een volgende les. Als we terug zijn bij onze villa laat ik mijn spieren opwarmen in een warme jacuzzi. ’s Avonds hebben we geen zin om weg te gaan dus bestellen we room service en ondertussen balen we dat dit alweer de laatste avond is dat we hier zijn. Toch treuren we niet want we hebben ons 10 jarig jubileum op een prachtige plek kunnen vieren en we besluiten om hier ooit in ons leven nog een keer naar terug te keren.